Spierverwondingen staan bekend als stammen, maar knieverstuikingen zijn het gevolg van ligamentische letsels. Ligamenten ondersteunen de gewrichten in uw lichaam en verbinden uw botten met elkaar. Gevormd uit fibreus weefsel strekken ligamenten zich uit als elastisch. De meeste verstuikingen treden op in de enkel, knie of pols en zijn het gevolg van sportactiviteiten. Knie-verstuikingen kunnen bijzonder pijnlijk zijn.
Een verstuikte knie is vaak het gevolg van een traumatische gebeurtenis, zoals het draaien van je knie in een onnatuurlijke houding, waardoor je beweging te snel afneemt of vertraagt. Terwijl de ligamenten in je knie over hun grenzen reiken, beginnen ligamentvezels achter elkaar te falen. Het falen van de vezels resulteert uiteindelijk in het volledig scheuren van het ligament. Vier grote ligamenten zorgen voor stabiliteit aan je knie en kunnen worden verstuikt: het mediale collaterale ligament aan de binnenkant van de knie; het laterale collaterale ligament, aan de buitenkant van de knie; en het voorste kruisband en het achterste kruisband, beide diep in het kniegewricht.
Als zich een verstuiking heeft voorgedaan, kunt u een knal-, druk- of scheurgevoel ervaren op het moment van uw verwonding. Dit wordt meestal gevolgd door pijn, zwelling en moeite om gewicht te dragen op uw knie. Stijfheid en blauwe plekken ontwikkelen zich meestal 24 tot 48 uur na het letsel. De meest voorkomende MCL-letsels treden op van de zijkant tot de buitenkant van de knie, waardoor deze met kracht naar binnen buigt, zoals bij een botsing. ACL-stammen komen vaker voor van een contactloos draaiend mechanisme, zoals bij een abrupte stop en draaien tijdens een snijmanoeuvre.
Zoek medische hulp, vooral als uw knie opgezwollen is. Om de stabiliteit van uw knie en de mate van uw verwonding te bepalen, zal een arts het gebied onderzoeken op zwelling, gevoeligheid en blauwe plekken. Als uw letsel zich diep in uw kniegewricht bevindt, zijn de symptomen mogelijk niet meteen duidelijk. Het is altijd een goed idee om de gewonde knie te vergelijken met de niet gewonde. Het onderzoek van uw verwonding kan moeilijk zijn omdat uw gewricht uitermate pijnlijk kan zijn. Sommige gewrichtsblessures vereisen speciale klinische onderzoekstechnieken om de mate van letsel en instabiliteit te bepalen. Varus of valgus stresstesten worden gebruikt om de verstuikingen van de MCL of LCL te diagnosticeren. Tijdens deze test plaatst de onderzoeker een hand op de dij, buigt de knie tot 30 graden flexie en duwt het onderbeen ofwel naar binnen (varus) of naar buiten (valgus). Pijn aan de binnenkant van de knie met valgusstress vertegenwoordigt een belasting voor de MCL en ook pijn aan de buitenkant van de knie met een varusspanning zou een LCL-stam vertegenwoordigen. Een onbehandelde verstuiking of chronische verwonding kan instabiliteit in de gewrichten veroorzaken en aanhoudende gezamenlijke instabiliteit kan de achteruitgang van de knie versnellen.
