Bij zure terugvloeiing wordt de maaginhoud terug uit de slokdarm gesprongen. In aanvulling op vele andere symptomen, kan deze aandoening brand en ongemak in de borst veroorzaken. Er zijn aanwijzingen dat verschillende hormonen in het lichaam een rol kunnen spelen bij zure reflux. Oestrogeen is een voorbeeld. Dit belangrijke hormoon is verantwoordelijk voor de regulatie en ontwikkeling van het vrouwelijke voortplantingssysteem, inclusief de menstruatiecyclus. Hoewel de exacte rol van oestrogeen bij zure reflux niet bekend is, suggereren sommige aanwijzingen dat oestrogeen, samen met andere hormonen, een verzwarende uitwerking kan hebben.
Oestrogeen en zure reflux tijdens de zwangerschap
Tijdens de zwangerschap ervaart het lichaam een toename van verschillende belangrijke hormonen, waaronder oestrogeen. Het hormoon helpt de baarmoeder van een moeder om de zwangerschap te handhaven en stimuleert ook de ontwikkeling van de foetus. Er zijn aanwijzingen dat deze hormoonstoot ook kan bijdragen aan zure terugvloeiing. Er wordt getheoretiseerd dat dit komt omdat oestrogeen een klep in de slokdarm, de onderste slokdarmsfincter (LES), kan laten ontspannen. Deze ontspanning zorgt ervoor dat de inhoud van de maag zich kan omkeren en terug de esophagus kan bereiken. Als gevolg hiervan treedt zure reflux op en kan het individu last krijgen van brandend maagzuur, moeite met slikken, hoesten en misselijkheid.
Oestrogeen, hormoonsubstitutietherapie en zure reflux
In hormoonvervangingstherapie wordt oestrogeen, samen met andere hormonen, gegeven tijdens de menopauze of daarna. Dergelijke behandelingen kunnen symptomen zoals opvliegers of vaginale droogheid helpen minimaliseren. Het helpt ook botverlies te voorkomen, wat kan optreden als gevolg van de sterke daling van oestrogeen na de menopauze. Helaas kan het aanvullende oestrogeen dat wordt toegediend bij het ondergaan van hormoonvervangingstherapie, samen met een ander hormoon dat progesteron wordt genoemd, ook leiden tot zure reflux. Sommige onderzoeken suggereren dat dit mogelijk te wijten is aan de relaxatie van de LES, hoewel andere mechanismen mogelijk zijn. Volgens een onderzoek uit 2008 in het 'Journal of the American Medical Association', nam het risico op GERD-symptomen toe met de dosis en de duur van het gebruik van oestrogenen.
Oestrogeen, zwaarlijvigheid en zure reflux
Obesitas gaat gepaard met een verhoogd risico op zure reflux. Overgewicht wordt verondersteld op een aantal verschillende manieren bij te dragen aan reflux. Het effect van extra lichaamsvet op de oestrogeenspiegels kan daar een van zijn. Circulerende oestrogeenspiegels zijn meestal hoger bij vrouwen met overgewicht en obesitas, vooral na de menopauze. Als een dergelijke verhoging een loslating van de LES veroorzaakt, kunnen vrouwen met een hogere body mass index een groter risico lopen op het ontwikkelen van zure reflux om een aantal redenen. Het handhaven van een gezonde BMI kan dit helpen voorkomen.
Oestrogeen, anticonceptie en zure reflux
Veel vrouwen gebruiken voorbehoedmiddelen als anticonceptiemiddel. Of ze nu oraal worden ingenomen, via een pleister worden toegediend, geïnjecteerd of geïmplanteerd in het lichaam, veel van deze anticonceptiva gebruiken oestrogeen om de vruchtbaarheid te beperken. Sommige onderzoekers theoretiseren dat de hormonen in deze anticonceptiva kunnen leiden tot een verhoging van het risico op het ontwikkelen van zure reflux. Volgens de auteurs van een onderzoek uit 2007 in het "Journal of Gastroenterology and Hepatology," is er een verband gevonden tussen het gebruik van orale anticonceptiva en de ontwikkeling van zure reflux.
Bijwerkingen van oestrogeen en zure reflux
Het gebruik van oestrogeen, of het nu gaat om hormonale substitutietherapie of anticonceptie, kan leiden tot veel bijwerkingen, waaronder misselijkheid en braken, en sommige van deze symptomen zijn vergelijkbaar met die geassocieerd met zure reflux. Een toename van een van deze symptomen kan ernstig zijn en moet niet automatisch worden toegeschreven aan brandend maagzuur. Bovendien kan langdurig gebruik van oestrogeen een persoon een verhoogd risico op bloedstolsels, hartaandoeningen, beroertes en sommige vormen van kanker geven. Het is dus erg belangrijk dat mensen symptomen melden aan hun medische zorgverlener.
