Tyfuskoorts is een infectieziekte veroorzaakt door de bacterie Salmonella typhi. De Centers for Disease Control and Prevention, of CDC, schatten wereldwijd een incidentie van 22 miljoen gevallen en 200.000 sterfgevallen per jaar. Het komt minder vaak voor in de Verenigde Staten, met een jaarlijkse schatting van slechts 400 gevallen. De CDC stelt verder dat het gebruik van antibiotica resulteert in een kortere ziekteduur en minder risico op overlijden door buiktyfus. De opkomst van resistentie tegen geneesmiddelen heeft echter geleid tot problemen bij antibacteriële keuzes voor therapie.
chlooramfenicol
Voorheen was het één van de drie eerstelijnsgeneesmiddelen samen met amoxicilline en trimethoprim-sulfamethoxazol. Chloramphenicol is de favoriet geworden van tyfus vanwege de toenemende resistentie tegen geneesmiddelen. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) rapporteert over de associatie met een hoog recidiefpercentage van 5 tot 8 procent, evenals de ontwikkeling van een chronische dragerschap waarin een persoon wiens symptomen zijn verdwenen, positief blijft testen voor de bacteriën en blijft besmettelijk.
In een artikel uit de British Medical Journal van juli 2006 schreef dr. Zulfiqar Bhutta dat chloramphenicol nog steeds bevredigende genezingspercentages oplevert voor geneesmiddelgevoelige tyfeuze koorts. Dr. Bhutta beveelt de beperking van het gebruik van andere geneesmiddelen zoals fluoroquinolonen in deze gevallen aan om de ontwikkeling van verdere resistentie tegen geneesmiddelen te voorkomen.
amoxicilline
Amoxicilline is een goed verdragen medicijn dat oraal kan worden toegediend of in de spier of ader kan worden geïnjecteerd. Dr. Bhutta meldt dat het gebruik ervan bij buiktyfus een terugvalpercentage heeft variërend van 4 tot 8 procent.
Co-trimoxazol
Trimethoprim-Sulfamethoxazol of TMP-SMX kan oraal worden ingenomen of in de ader worden geïnjecteerd. De WHO meldt dat een behandeling van 6 weken met TMP-SMX tot 60 procent van de chronische dragers effectief kan behandelen.
fluoroquinolonen
Fluoroquinolonen omvatten ciprofloxacine, levofloxacine en norfloxacine. Deze medicijnen worden volgens de WHO beschouwd als het favoriete medicijn voor de behandeling van tyfeuze koorts bij zowel kinderen als volwassenen. Meldingen van resistentie tegen fluoroquinolonen zijn gestaag toegenomen, vooral in India en andere delen van Azië. Als zodanig mogen ze niet worden gebruikt in gebieden met hoge weerstand totdat laboratoriumtests aantonen dat de infecterende bacterie vatbaar is voor het medicijn.
Het gebruik van ciprofloxacine in chronische dragers kan leiden tot klaring van de bacteriën in tot 80 procent van de gevallen, zoals gemeld door de WHO.
ceftriaxon
Ceftriaxon is een injecteerbaar antibioticum dat samen met andere cefalosporinen van de derde generatie het voorkeursgeneesmiddel wordt in gevallen waarin de mogelijkheid van resistentie tegen fluorquinolonen groot is, stelt de CDC. Ernstige bijwerkingen zoals allergische reacties en geelzucht, of geelverkleuring van de huid, kunnen optreden bij gebruik.
Azithromycin
Azithromycin wordt ook gebruikt voor de behandeling van tyfeuze koorts bij volwassenen en kinderen, volgens de WHO. Samen met ceftriaxon en andere cefalosporinen van de derde generatie kan het effectief gevallen behandelen die resistent zijn tegen de eerstelijnsgeneesmiddelen en fluoroquinolonen.
