Alfalfa is een meerjarige peulvrucht die door veehouders wordt gewaardeerd vanwege het hoge gehalte aan voedingsstoffen. Over de hele wereld wordt alfalfahooi gebruikt voor het voederen van verschillende soorten vee, waaronder koeien, paarden, schapen en geiten, en een goed beheerd alfalfahokje kan kwaliteit hooi produceren voor meer dan vijf jaar.
Geschiedenis
Alfalfahooi heeft een lange geschiedenis en de geografische ligging heeft het pad van legers en ontdekkingsreizigers gevolgd. De Perzen introduceerden Alfalfa naar Griekenland in 490 voor Christus. toen ze het gewas plantten om voedsel te bieden voor de paarden en het vee van het Perzische leger. Alfalfa verspreidde zich in de eerste eeuw na Christus naar Italië, en de schrijvers Virgil en Pliny documenteerden instructies over het beheer van luzernegewassen. Alfalfa werd in de achtste eeuw na Christus in Spanje gevestigd, waarschijnlijk tijdens een Moorse invasie. De Spanjaarden droegen het gewas naar Noord- en Zuid-Amerika tijdens hun zestiende-eeuwse verkenningen.
Toepassingen
Alfalfa heeft een verscheidenheid aan toepassingen als een voedzaam voedsel voor vee. De regering van Manitoba stelt dat alfalfa tijdens het groeiseizoen een effectief voedergewas oplevert. Het wordt ook gesneden en gebruikt in ronde of vierkante hooibalen om vee in de winter te voeren. Alfalfa is opgenomen in veevoer zoals kuilvoer, blokjes en maaltijd.
Voeding
Veefabrikanten hebben hooi nodig dat hoge eiwit-, energie- en mineraalwaarden oplevert, terwijl ze een laag vezelgehalte leveren om een snelle opname van voedingsstoffen door het dier te garanderen. Volgens de Cooperative Extension van de University of Nevada levert alfalfa hooi voor melkvee een gemiddeld ruw eiwitniveau van 18 procent met een vezelgehalte van 23 procent. Alfalfa gekweekt voor vleesvee levert 15 procent ruw eiwit en 28 procent vezel. Dit is vergelijkbaar met een gemiddeld ruw eiwitniveau van 10 procent en een vezelgehalte van 31 procent van andere bevruchte grassen. Alfalfa levert belangrijke voedingsstoffen zoals calcium, magnesium en kalium. Afhankelijk van de nutriëntenniveaus in het weiland waar het gewas werd verbouwd, kan alfalfahooi hoge niveaus van vitamine A, D, E en K bieden; selenium; en riboflavine en niacine.
oogst
Hooi moet op specifieke tijden worden geoogst om het voedingsgehalte en de vochtgehaltes te maximaliseren, wat de smakelijkheid van het hooi beïnvloedt. De universiteit van Missouri Extension beveelt aan om alfalfa-hooilanden te oogsten op basis van bloemopkomst. Voor gevestigde alfalfa-velden, neem de eerste twee stekken in mei en juni, wanneer de bloemen ver voorbij het knopstadium zijn en beginnen te bloeien. Als de weersomstandigheden dit toelaten, neem dan tijdens het groeiseizoen twee extra stekken met tussenpozen van 35 dagen. Wacht voor het eerste jaar alfalfahoog, wacht tot de bloemen van de plant de midden- tot de volle bloei hebben bereikt om de eerste oogst te maken en wacht tot er bloemen verschijnen om latere stekken te maken.
waarschuwingen
De regering van Alberta merkt op dat alfalfahooi een zwelling in het vee kan veroorzaken. Bloat komt voor wanneer het voer van een dier ervoor zorgt dat het meer gas in het spijsverteringskanaal produceert dan dat het kan verdrijven. Te veel gas kan het spijsverteringsproces remmen en in extreme gevallen de dood veroorzaken. Om zwelling te voorkomen, introduceer je dieren langzaam in alfalfahooi en beperk je de hoeveelheid graanrantsoenen in het dieet tot ongeveer 35 procent.
