Borstvoeding moet voor zowel moeder als baby comfortabel zijn. Hoewel het meestal ongevaarlijk is, kunnen jeukende tepels bij het geven van borstvoeding irriterend en zelfs ontmoedigend zijn voor een moeder. Er zijn verschillende mogelijke verklaringen en oplossingen voor jeukende tepels. Als er aanvullende symptomen optreden met jeuk, raadpleeg dan een lactatieprofessional of kinderarts voor begeleiding.
Gevoeligheid
Hormonen, wrijving, zuigen en nattigheid dragen allemaal bij aan de verschillende sensaties die een pasverplegende moeder ervaart. Tintelingen, jeuk, branderig gevoel en zelfs een "pins and needles" -sensatie zijn relatief normaal als ze maar kort bestaan. Sommige vrouwen zijn gevoeliger dan anderen en kunnen de jeuk intenser voelen. Een moeder met gevoelige tepels moet blijven voeden, maar ook verlichting zoeken door koude kompressen toe te passen of contact opnemen met een lactatiekundige om andere mogelijke problemen uit te sluiten.
Gebarsten en droge huid
Veel moeders ervaren een korte periode van gebarsten of droge huid op en rond de tepel wanneer de borstvoeding begint na de geboorte van een baby. Soms is dit te wijten aan het feit dat de baby niet op de juiste manier op de tepel klikt. Het komt vrij vaak voor dat wat droogte optreedt en zelfs een kleine kraking. Beide bijwerkingen van borstvoeding kunnen jeuk veroorzaken. Bloeden en ernstige pijn of jeuk is niet iets om te negeren.
Moeders met droogte en kraken moeten de grendel van de baby onderzoeken. Zorg ervoor dat de tepel en de donkere huid eromheen zich in de mond van de baby bevinden. Als alleen de tepel zich in de mond van de baby bevindt, zal extreme pijn, barstvorming en uiteindelijk bloeding optreden. Zorg ervoor dat de lippen van de baby worden geflensd, wat betekent dat al het lipweefsel eruit is en niet tegen de tepel is ingeklapt. Het verbeteren van de grendel kan gemakkelijk worden gedaan door in een goede positie te komen waar de baby en moeder goed worden ondersteund. Moedig de baby aan om zijn mond wijd open te doen door zijn kin te aaien voordat hij hem naar de tepel brengt. Als hij alleen op de tepel klikt, druk hem voorzichtig met één vinger op zijn kin om hem te helpen zijn mond verder te openen. Als hij weer begint te zuigen, moet zijn kin op en neer bewegen.
Infectie
Wanneer jeukende tepels gepaard gaan met roze verkleuring, is een infectie waarschijnlijk. De meest voorkomende infectie wordt spruw genoemd, een vorm van schimmelinfectie. Zonder de juiste behandeling kan spruw worden overgedragen van de moeder op het kind en weer terug. Zoek hulp van een zorgverlener om de besmettelijke persoon te identificeren en ontvang een passende oplossing. Wanneer spruw op de tepels aanwezig is, is deze waarschijnlijk ook aanwezig in de mond van de baby. Tekenen van spruw in een baby omvatten roodheid en witte vlekken op het dak van de mond, tong, keel en de binnenkant van de wangen. Soms heeft een baby alleen een rode luieruitslag als gevolg van het afscheiden van de gistsporen die ze binnenkrijgt. Een gistluieruitslag wordt vaak beschreven als lacy, waarbij de genitale en rectale gebieden helderrood zijn met vlekken of hobbels van roodheid op korte afstand. Gist-luieruitslag reageert meestal niet op een nachtbehandeling met zinkoxide, een actief ingrediënt in typische luieruitslagcrèmes.
het voorkomen
Na een borstvoedingssessie laat u de borsten aan de lucht drogen en brengt u wat vers uitgedrukte moedermelk of lanoline aan in het gebied. Vermijd wassen met water en zeep of wrijf het gebied droog. Na verschillende sessies is het aangewezen om het gebied te wassen of te kloppen met koud water om te reinigen of om water over de borsten te laten lopen tijdens een gewoon bad of onder de douche. Verander verzorgingsblokken of ga zo vaak mogelijk zonder beha en t-shirt.
Lijster is niet noodzakelijkerwijs te wijten aan een gebrek aan zuivering tussen verpleegkundige sessies. Soms kunnen kleine scheurtjes in de tepels de overgroei van gisten bevorderen. Gist is van nature te vinden in het lichaam van de moeder en de baby. Borstvoeding kan de perfecte voedingsbodem voor gist vormen - een warm, nat en donker gebied. Lijsters zijn meestal niet ernstig en kunnen worden opgehelderd door de voorgeschreven instructies van een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg te volgen.
