Artritis is een groeiend gezondheidsprobleem en een veel voorkomende oorzaak van invaliditeit in veel geïndustrialiseerde landen, waaronder de Verenigde Staten. Naar schatting vertoont bijna 80 procent van de Amerikanen 50 jaar en ouder enkele tekenen van gezamenlijke vernietiging op röntgenfoto's, waaronder kraakbeenerosie en botmisvorming. Een factor in overmatige "slijtage" van gewrichten is vermoedelijk een leeftijdsafhankelijke afname in de natuurlijke synthese van glucosamine, die bijdraagt aan gezamenlijke smering en vorming van kraakbeen. Verschillende vormen van glucosamine worden op de markt gebracht als supplementen, die elk verschillende eigenschappen vertonen.
Organische glucosamine
Glucosamine is een van nature geproduceerde stof in gewrichtscapsules bij vrijwel alle dieren. Specifiek, chondrocyt cellen synthetiseren glucosamine overal waar er kraakbeen is, omdat de bijproducten van glucosamine worden gecombineerd met collageen om kraakbeen te produceren en te repareren. Gezond kraakbeen is relatief flexibel en sponsachtig van samenstelling, wat essentieel is voor het absorberen van de krachten binnen de gewichtdragende gewrichten. Glucosamine draagt ook bij tot de gladde consistentie van de vloeistof in de meeste gewrichten, de synoviale vloeistof genaamd, die als smering fungeert. Aldus leidt verminderde productie van glucosamine, dat significant wordt tegen de leeftijd van 50, tot stijf, gecondenseerd kraakbeen en verminderde viscositeit in gewrichtsvloeistof.
Supplemental Glucosamine Sulfate
Glucosaminesulfaat gestabiliseerd met natriumchloride is de meest voorkomende vorm van glucosamine op de markt en degene die het meest is bestudeerd in proeven met mensen en dieren. Talrijke studies hebben aangetoond dat deze variëteit aan glucosamine effectief is bij het verminderen van pijn en ontsteking, terwijl de mobiliteit wordt verhoogd bij milde tot matige gevallen van artrose, vooral van grote gewichtdragende gewrichten zoals de knie en het glenofemorale gewricht van de heup, volgens MedlinePlus . De impact op andere vormen van artritis, zoals reumatoïde artritis, is minder uitgesproken. Glucosaminesulfaat wordt ook gestabiliseerd met kaliumchloride, hoewel het niet in klinische onderzoeken is onderzocht en niet vaak als supplement wordt verkocht. Beide sulfaatvormen van glucosamine zijn vaak afkomstig van schelpdieren, zoals garnalen en krab, dus wees voorzichtig als u allergieën heeft.
Supplemental Glucosamine Hydrochloride
Glucosamine wordt ook gecombineerd met waterstofchloride, HCl en tot een supplement verwerkt. Glucosamine HCl bevat vermoedelijk iets meer organische glucosamine in zijn structuur en is stabieler in het lichaam, maar het heeft niet zo goed gepresteerd als glucosaminesulfaat in wetenschappelijke studies zoals geciteerd in "Nutritional Sciences." Sommige onderzoekers beweren dat de kwaliteit of dosering van de glucosamine HCl beïnvloedde de resultaten van de onderzoeken, terwijl andere wijzen op de noodzaak van de aanwezigheid van zwavel voor de efficiënte productie en het onderhoud van kraakbeen. Hoe dan ook, sommige fabrikanten gebruiken plantaardige bronnen om glucosamine HCl te verkrijgen in plaats van de exoskeletten van schelpdieren te vermalen, wat de zorgen over contaminatie en allergische reacties sterk vermindert. Als zodanig is glucosamine HCl het veiligere supplement met veel minder bijwerkingen, maar het heeft in experimenten de sulfaatvariëteiten niet overtroffen. Toekomstig onderzoek kan het tegendeel bewijzen.
Doseringen en aanbevelingen
De doseringen die als effectief worden beschouwd bij het verminderen van de symptomen van artrose zijn hetzelfde voor zowel glucosaminesulfaat als hydrochloride, dat is 1500 milligram per dag, verdeeld in drie gelijke doseringen, volgens 'De nieuwe encyclopedie van vitaminen, mineralen, supplementen en kruiden'. veel glucosaminetabletten worden gemakkelijk aangeboden in doses van 500 milligram. Beide soorten glucosamine komen ook in vloeibare vorm en worden soms gecombineerd met andere natuurlijke pijn en ontstekingsremedies, zoals chondroïtine, MSM, duivelsklauw en hyaluronzuur. Beide vormen kunnen bij sommige gebruikers ook leiden tot maagklachten, brandend maagzuur en diarree.
