Als kind ben je niet bang om volwassen te worden. Je stelt je dagen voor die gevuld zijn met absolute vrijheid zonder dat iemand je vertelt wat je moet doen, nul huiswerk en onbeperkte tv-tijd.
Maar als je eenmaal volwassen bent, verandert je perspectief. Je herinnert je hoe eenvoudig het leven was toen je jong was. Je kunt zelfs fantaseren over teruggaan naar een tijd zonder vooropgezette ideeën over wie je zou moeten zijn en hoe je je zou moeten gedragen.
Hoewel het antwoord op de vraag in welke tijd van het leven echt het beste waarschijnlijk is, ergens tussen het kind en de volwassenheid in ligt, zouden volwassenen kunnen staan om een paar dingen opnieuw te leren van hun jongere zelf.
Je zult misschien niet in staat zijn om alle volwassen verplichtingen op te geven, maar het herontdekken van je kinderlijke kwaliteiten kan je huidige volwassen leven een stuk leuker maken.
1. Geloof dat alles mogelijk is.
Vraag een kind wat ze wil worden wanneer ze opgroeit en je ontvangt onmiddellijk antwoord. Ze zal niet alleen in staat zijn om in detail te antwoorden, maar ze zal ook een overvloed aan vertrouwen hebben in haar vermogen om het te realiseren.
Een brandweerman die ook een part-time dierenarts is? Kom maar op! Een orthopedist die zomers met het circus speelt? Zeker! Waarom niet? Vanaf het moment dat ze worden geboren, wordt kinderen verteld dat ze het kunnen en absoluut alles zijn wat ze kiezen. En zij geloven het.
Maar ergens onderweg vergeten volwassenen zich eraan te herinneren dat ze gevuld zijn met onbeperkte mogelijkheden. Ze zijn ook bang voor falen dat ze verlamd raken bij de gedachte iets nieuws te proberen. Kinderen beoordelen hun ideeën niet. Ze benaderen alles met een "dit klinkt zo gek dat het misschien zou kunnen werken" houding en, als gevolg daarvan, meestal wel.
Van brainstormsessies op het werk tot het zoeken naar creatieve oplossingen voor oude uitdagingen, kies ervoor om dit optimistische, jeugdige perspectief te gebruiken. En als iemand durft te suggereren dat je het mis zou kunnen hebben met je nieuwe, optimistische houding, maak je dan als een kind en vraag hem waarom. Herhaaldelijk.
Speeltijd is niet alleen voor kinderen. Fotocredit: nd3000 / iStock / GettyImages 2. Erken de kracht van het spel.
Kinderen geven voorrang boven alles. Hoewel het type recreatie in de loop van de tijd kan veranderen, is het belang ervan dat niet. Het verminderen van de focus op spelen is iets dat, in plaats van mensen voor te bereiden op succes, hen tegenhoudt. Volwassenheid kan een serieuze zaak zijn, maar de meest succesvolle volwassenen leiden een leven vol spel.
Albert Einstein zei zelfs: "Spelen is de hoogste vorm van onderzoek." Ga dus op onderzoek uit!
Zin in een atleet? Word lid van een after-work sportteam. Heeft u iets minder traditioneel nodig? Spel is overal om je heen wachtend om ontdekt te worden. Lijndansen, bordspellen, het spelen van een tag of het kijken naar domme films - het telt allemaal wanneer het met een groep wordt gedaan.
Spelen bevordert de verbinding, verlicht stress, stimuleert creativiteit en bouwt vertrouwen op. Het herinnert volwassenen aan het belang van samenwerking op een manier die niet past bij traditionele, op volwassenen gerichte oefeningen voor teambuilding.
3. Denk aan niemand als een vreemdeling.
Vreemdelingen zijn door de ogen van een kind gewoon vrienden die ze nog niet hebben ontmoet. Denk er eens over na: wanneer een kind aankomt in het park om het te vinden gevuld met onbekende gezichten, zal hij naar een groep lopen, zichzelf voorstellen en meedoen aan het plezier.
Volwassenen verwonderen zich over dit scenario. "Ik kan niet geloven dat hij zichzelf zo heeft voorgesteld! Hij is zo dapper. "Meer dan dapper of zelfs sociaal, vereist deze kinderlijke benadering van anderen kwetsbaarheid. Kwetsbaarheid is een eigenschap die kinderen in overvloed bezitten. Maar volwassenen vermijden ervaringen die kwetsbaarheid vereisen en ze ongemakkelijk maken.
Dientengevolge is het belangrijk om bewuste keuzes te maken om dit kindachtige kenmerk opnieuw te verwerven. Zoek situaties die je omringen met vreemden / mogelijke nieuwe vrienden (bijvoorbeeld lid worden van een nieuwe club of een netwerkevenement bijwonen), herinner jezelf eraan hoe belangrijk het is om emotioneel beschikbaar te zijn en nieuwe verbindingen en relaties te zoeken.
Waardeer elk moment als het gebeurt. Photo Credit: Adobe Stock / pressmaster 4. Dompel jezelf onder in het moment.
Kinderen spelen niet tegelijkertijd met poppen, verzamelen een LEGO-dorp en schilderen een foto. Ze selecteren één activiteit, omarmen die ervaring en lanceren niet in iets nieuws totdat ze klaar zijn met de taak die voorhanden is. Ze zijn meesters in mono-tasking en deze volledige onderdompeling in het moment resulteert in meer geluk.
Als volwassenen hun dagen zouden evalueren in termen van productiviteit, zou mono-tasking ook in dat opzicht de multitasking verslaan. In de kern is multitasking een vorm van afleiding. Door te beweren dat je het te druk hebt om je volledig met één taak tegelijk bezig te houden, heb je een sociaal aanvaardbare manier ontwikkeld om niet aanwezig te zijn.
Dus stop met piekeren over de gebeurtenissen van gisteren en let op wat er om je heen gebeurt. Houd niet langer geobsedeerd door werktijden en leef in de toekomst en onderneem momenteel actie met betrekking tot één ding. Maak je geen zorgen meer over een eindeloze takenlijst en selecteer een item om te voltooien.
Verloofd zijn verhoogt de kwaliteit van elke taak waaraan u werkt. Gerichte, onwrikbare aandacht bespaart mentale energie die je zou verspillen in de naam van multitasking. Maar je innerlijke kind zou volhouden dat het gewoon alles in het leven veel leuker maakt.
5. Verwerp enkele van uw remmingen.
Kinderen zijn rolmodellen als het gaat om comfortabel zijn in hun eigen vel. Van rennen door het huis in hun ondergoed tot onverschrokken zijn op de dansvloer, er zijn talloze manieren om volwassen te worden als je dit kenmerk aanraakt.
Als volwassenen betekent het wegnemen van remmingen niet dat je je ongepast gedraagt of verantwoordelijkheden vermijdt. Het betekent echter dat je in staat bent om je innerlijke kind aan te boren en je meest authentieke zelf te presenteren.
Onderzoek wijst uit dat tijdens perioden van improvisatie volwassen hersenen het gebied de-activeren dat zichzelf censureert en het gebied opendraait van waaruit ongefilterde creativiteit stroomt. In wezen komt een gebrek aan remming neer op een gedrag dat het meest natuurlijk aanvoelt. Het weigert je acties of meningen te veranderen uit de angst dat je wordt veroordeeld.
Wat denk je?
Wanneer heb je voor het laatst je innerlijke kind toegegeven? Wat heb je gedaan? Hoe voelde het? Was het bevrijdend? Heeft het het leven een beetje leuker gemaakt? Wat doe je als het volwassen leven stress krijgt? Deel uw mening en suggesties in de reacties hieronder!
