Diabetes mellitus is een ziekte die resulteert in de accumulatie van glucosesuikers in het vasculaire systeem. Er zijn drie basistypen diabetes en worden geclassificeerd als Type I, Type II en gestational. Type I-diabetes, die meestal wordt gediagnosticeerd tijdens de adolescentie, is een ziekte met een defect in gespecialiseerde pancreascellen die insuline produceren, een eiwit dat de bloedsuikerspiegel reguleert. Type II-diabetes is geclassificeerd als een insulineresistente ziekte en wordt later in het leven aangebracht, terwijl zwangerschapsdiabetes alleen optreedt tijdens de zwangerschap van een vrouw. Er zijn veel complicaties op de lange termijn geassocieerd met diabetes, waaronder necrose en gangreen.
Vaatziekte
Een van de belangrijkste complicaties bij alle soorten diabetes is de mogelijke ontwikkeling van vaatziekten, ook wel perifere arteriële aandoening of PAD genoemd. Volgens MayoClinic.com beschrijft PAD de vernauwing of blokkering van de slagaders in de ledematen, voornamelijk in de onderbenen. PAD resulteert in een beperking van de hoeveelheid normale bloedstroom die nodig is om de ledematen van de juiste voedingsstoffen te voorzien. Als deze aandoening niet wordt behandeld, beginnen de cellen in het weefsel uiteindelijk te sterven door een proces dat necrose wordt genoemd. Tijdens necrose zwellen de cellen open en barsten ze hun componenten in het weefsel, waardoor ze ontsteking veroorzaken. Als er voldoende weefsel sterft vanwege necrose, zal gangreen ontstaan en tot amputatie leiden.
Perifere neuropathie
Vanwege de aanwezigheid van vaatziekten en een vermindering van de bloedtoevoer naar de extremiteiten, kunnen diabetespatiënten ook perifere neuropathie ervaren. Neuropathie verwijst naar zenuwbeschadiging in de ledematen die een verlies van gevoel of gevoel veroorzaakt. Zenuwbeschadiging vermindert het vermogen om pijn te voelen en kan ook motorische sensorische schade veroorzaken die bewegingen moeilijker kan maken. Gebrek aan pijngevoel maakt mensen kwetsbaar voor verwonding en infectie die uiteindelijk kan leiden tot aandoeningen die necrose of gangreen veroorzaken.
Vrije radicalen
Cellen die de wanden van het bloedvat bekleden produceren een verbinding die stikstofoxide wordt genoemd en die een belangrijke regulator is van de expansie van bloedvaten. Bij diabetes zijn de stikstofmonoxide niveaus sterk verminderd, wat bijdraagt aan de vernauwing van bloedvaten en necrose. Wanneer de bloedglucose hoog is, een aandoening die hyperglykemie wordt genoemd, zijn zuurstofvrije radicalen verhoogd. Deze vrije radicalen reageren met stikstofmonoxide om de afbraak ervan te veroorzaken, volgens het tijdschrift "Circulation." Bovendien hebben diabetes-patiënten veel hogere niveaus van vrije vetzuren, die ook bijdragen aan de productie van van zuurstof afgeleide vrije radicalen. Oxidatieve stress van zuurstofvrije radicalen kan ook direct celnecrose veroorzaken.
