Hoewel patiënten met fibromyalgie zich behoorlijk ellendig kunnen voelen, is de aandoening gelukkig niet levensbedreigend. De meeste mensen hebben een basisniveau van pijn, hoewel de intensiteit van de symptomen omhoog of omlaag kan gaan. Het meest verontrustende deel van deze aandoening is dat de kwaliteit van leven van de patiënt aanzienlijk kan worden verminderd. Het is belangrijk om te onthouden dat pijn, vermoeidheid, gebrek aan slaap en depressie allemaal samenvallen, dus als een van deze wordt beïnvloed, zal er een kettingreactie zijn die de andere symptomen veroorzaakt.
Slaap
Zoals eerder besproken, hebben fibromyalgiepatiënten vaak slaapstoornissen. Als patiënten onvoldoende slaap krijgen, kunnen ze meer vermoeidheid, pijn en depressie hebben. De laatste twee kunnen dan leiden tot meer slaapproblemen en het wordt een vicieuze cirkel. Er gebeurt veel in ons lichaam als de slaap optreedt. Diepe slaap is wanneer de hersenen zichzelf herstellen, het afval in de hersenen wordt opgeruimd en celherstel plaatsvindt. Als patiënten niet genoeg slaap krijgen, kunnen ze moe zijn, kunnen ze nevelig zijn of zich niet concentreren en dingen onthouden. Ze kunnen ook gemakkelijker ziek worden omdat het immuunsysteem tijdens de slaap cellen produceert die infecties bestrijden. Ten slotte zijn er medische problemen die optreden bij langdurig slaapgebrek, waaronder gewichtstoename.
Functioneren / Disability
De symptomen van fibromyalgie kunnen interfereren met uw vermogen om thuis of op het werk te functioneren. Hoe meer pijn, hoe minder slaap, hoe vermoeider, hoe depressiever, hoe moeilijker het voor patiënten is om hun dag door te komen. Economisch gezien kan dit verwoestend zijn en ertoe leiden dat iemand invaliditeitsuitkeringen vraagt. Interessant is dat patiënten die een handicap zoeken niet noodzakelijkerwijs meer pijn hebben, maar dat ze een slechtere kijk hebben op hun toestand.
Deze toestand kan leiden tot werkverlies, maar ook tot verlies van vrienden. Sociaal gezien kan het een tol eisen van relaties omdat patiënten zich door gemoedsstemming of vermoeidheid misschien niet goed voelen om te socialiseren. Deze isolatie kan iemand verder in een depressie brengen. Het is belangrijk dat patiënten hun vrienden en familie informeren over hun toestand en hoe ze het best kunnen worden ondersteund.
Catastrofaal denken
Een van de belangrijkste voorspellers van de langetermijnprognose is catastrofaal denken of het slechtste denken in elke situatie, dus het is uiterst belangrijk dat patiënten een positieve kijk houden. Dit is waar cognitieve gedragstherapie zeer nuttig kan zijn. Een psycholoog of therapeut die is gespecialiseerd in chronische pijnpatiënten kan hierbij helpen. Patiënten moeten het gevoel hebben dat ze in staat zijn om hun ziekte effectief te behandelen.
Medische problemen
Over het algemeen geldt dat hoe zieker iemand is of hoe meer medicijnen ze gebruiken, des te gemakkelijker ze in staat zijn om nieuwe problemen te ontwikkelen. Specifiek bij fibromyalgie verliezen patiënten vaak hun conditie en kracht omdat ze niet trainen omdat ze te moe zijn of te veel pijn hebben. Gebrek aan lichaamsbeweging belemmert de verbetering van de ziekte en verergert de symptomen. Inactiviteit kan ook leiden tot gewichtstoename, die dan gepaard gaat met een eigen reeks problemen, zoals diabetes type 2, hoge bloeddruk, slaapapneu, artritispijn en brandend maagzuur.
Medicatie bijwerkingen
Medicatie, hoewel nuttig, kan bijwerkingen hebben en kan soms tot meer problemen leiden. Vaak voorkomende bijwerkingen van fibromyalgiemedicatie zijn slaperigheid, droge mond, gewichtstoename en zwelling van de benen. Er kunnen meer ernstige bijwerkingen zijn als medicijngebruik niet onder toezicht van een arts staat. Als een patiënt bijvoorbeeld opioïden neemt voor zijn symptomen zonder te worden gecontroleerd door een medische professional, loopt hij het risico verslaafd te raken aan de medicatie en kan hij meer pijn krijgen door een aandoening die opioïd-geïnduceerde hyperalgesie wordt genoemd (verlaagde pijndrempel). Zoals bij elke medicatiebeslissing moet een baten-versus-risico-analyse worden uitgevoerd met de voorschrijver, evenals regelmatige monitoring door een medische professional.
