Meer dan een eeuw competitief wereldvoetbal heeft de waargenomen verschillen tussen Latijns-Amerikaanse en Europese voetbalstijlen bepaald. Sommige van deze algemeen aanvaarde verschillen zijn bijna stereotypen geworden, ondanks de voortdurend veranderende aard van het moderne spel. Basale voetbalfilosofieën verschillen echter tussen culturele regio's, en zowel Europa als Latijns-Amerika hebben hun eigen fundamentele stijlen.
Speelstijl
Latijns-Amerikaanse teams spelen traditioneel een open voetbalstijl. De speelstijl is vrij stromend en de nadruk ligt op aanvallen. Ter vergelijking: het algemene beeld van het Europese spel is er een van meer discipline en minder vrijheid van meningsuiting. Europese tactieken hebben de neiging zich te concentreren op het ontkennen van de oppositieruimte om te bewegen, wat resulteert in een strakkere en voorzichtiger aanpak. Dit zijn algemene overzichten en de overzichten die het moderne spel misschien uithollen. De 21ste eeuw heeft Latijns-Amerikaanse teams zoals Brazilië en Argentinië hun defensieve spel aangescherpt, vaak ten koste van echt open voetbal. Daarentegen toonde het Duitse nationale team, ooit bekend om zijn starre efficiëntie, een open en aanvallende stijl van voetbal tijdens het WK 2010.
Techniek
Latijns-Amerikaanse voetballers staan bekend om hun technische vaardigheden. Ze zijn zelfverzekerd met de bal aan hun voeten en nemen graag één tegen één tegenstanders op tegen. Latijns-Amerikaanse voetballers verplaatsen de bal spontaan en met veel individuele spelen. Europees voetbal benadrukt individualiteit niet zozeer. Coaches richten zich op teamplay en moedigen direct doorgeven aan tussen spelers in plaats van technisch bedrog. Duidelijke uitzonderingen op deze algemene regel zijn bijvoorbeeld Spanje, dat het WK 2010 won met een opzichtig vertoon van technisch voetbal.
Flair
Liegen ergens boven technisch vermogen is natuurlijke flair, iets dat Latijns-Amerikaanse spelers in overvloed bezitten. De Brazilianen zijn de koningen van stijl, en hun passie voor het doen van het onverwachte lijkt zich in de hele Latijns-Amerikaanse regio te hebben verspreid. Pele, Diego Maradona, Ronaldo, Ronaldinho en Lionel Messi zijn slechts een paar namen op een lange lijst van Latijns-Amerikaanse showmannen. Europa heeft ook een groot aantal flair-spelers zoals Zinedine Zidane en Cristiano Ronaldo geproduceerd, maar de meeste fans en experts beschouwen Latijns-Amerika nog steeds als het huis van flamboyant voetbal.
keepers
Enkele van de grootste keepers aller tijden zijn afkomstig uit Latijns-Amerika. Ubaldo Fillol en Amadeo Carrizo uit Argentinië, Gilmar uit Brazilië en Jose Luis Chilavert uit Paraguay zijn allemaal opmerkelijke voorbeelden. Latijns-Amerikaanse keepers hebben echter een reputatie voor excentriciteit en onbetrouwbaarheid, grotendeels te danken aan enkele treurige prestaties van Latijns-Amerikaanse keepers in Wereldbekerwedstrijden. Wat betreft excentriciteit, geen enkele keeper kan wedijveren met de voormalige Colombiaanse internationale doelman Rene "El Loco" Higuita. Higuita stond erom bekend de bal het veld op te dribbelen, doelpunten te scoren van vrije trappen en, het meest bekend, de Scorpion Kick te redden. Ondanks dat hij een enorm populaire en vermakelijke speler was, hielpen zijn capriolen niet om de wereldwijde reputatie van Latijns-Amerikaanse keepers te herstellen.
