Bot kneuzing was een fenomeen dat niet werd waargenomen voorafgaand aan magnetische resonantie beeldvorming, volgens de International Society of Artroscopy, Knee Surgery & Orthopaedic Sports Medicine. Beenmergoedeem en bot blauwe plekken lijken hetzelfde op MRI. Als de patiënt een voorgeschiedenis van letsel aan het bot heeft, wordt dit botbreuk genoemd. Bij ziekten zoals artritis en sikkelcelanemie correleert beenmergoedeem met botpijn.
Beenmerg
Beenmerg heeft drie componenten: het botgedeelte, een vetgedeelte en een gedeelte dat bloedcellen maakt. De samenstelling van beenmergveranderingen heeft minder bloedvorming met de leeftijd tot gevolg. Er is meer vetmerg. Het laatste botgebied dat moet worden gewijzigd, bevindt zich in de buurt van de uiteinden van het bot en in de wervelkolom. In marathonlopers, bewoners op grote hoogte en menstruerende vrouwen, kunnen eilanden van bloedvormend merg op MRI worden gezien, volgens de Amerikaanse Roentgen Ray Society.
Beenmergoedeem of bot kneuzingen zijn gebieden met toegenomen vloeistof. Dit kan gebeuren door kleine fracturen van het bot, bloed of een verhoogde vloeistof. Botoedeem op MRI helpt bij het diagnosticeren van verschillende aandoeningen.
Stressbreuk
Wanneer de botten onderhevig zijn aan repetitieve kracht, kunnen ze een stressfractuur ontwikkelen door het laden of trekken van de spieren. Nieuwe militaire rekruten die niet gewend zijn aan marcheren, afstandslopers en balletdansers lopen het risico op stressfracturen. Deze breuken verschijnen niet in eerste instantie op röntgenfoto's. Fracturen van de heup vereisen mogelijk een operatie. Vroege diagnose van stressfracturen gebeurt met MRI. Er is botoedeem en soms een zichtbare breuklijn, volgens de Clinical Sports Medicine-website.
ACL
Bot kneuzingen hebben geholpen om de mechanica van Anterior Cruciate Ligament tranen in de knie te begrijpen. ISAKSOSM citeert studies die aantonen dat botoedeem afhankelijk is van tijd na letsel, met tot 80 procent van de patiënten met ACL-tranen met botoedeem op MRI. De bot kneuzingen bevinden zich meestal op het laterale deel van de knie. De aanwezigheid van botoedeem is waarschijnlijker bij een volledige ACL-scheuring dan bij een gedeeltelijke scheuring. ISAKSOSM meldt dat sommige onderzoekers onderzoeken of bot kneuzing is gecorreleerd met de ontwikkeling van artritis, omdat het kraakbeen in bot kneuzingen wordt beïnvloed in sommige studies, maar niet in alle onderzoeken, zegt de International Society of Arthroscopy.
Artritis
Beenmergoedeem komt vaker voor bij artritispatiënten die pijn hebben. Zowel botpijn als botoedeem ontwikkelen zich na activiteit in arthritica. "The Journal of Rheumatology" meldt dat een multi-center ratingsysteem van MRI-arthritische bevindingen die botoedeem, synovitis en erosies aantroffen, consistent werd beoordeeld door beoordelaars. ISAKSOSM schat dat 40 procent van de artritis met botoedeem binnen een jaar de gezamenlijke oppervlakken verergert.
Kanker en infectie
Infectie en kanker produceren botoedeem. De ontstekingsinfectiecellen en metastatische tumorcellen produceren een bot met hoog watergehalte dat wordt gezien als oedeem op MRI. Stralingsbehandeling produceert aanvankelijk botoedeem. Veranderingen in het beenmerg van geneesmiddelen die worden gebruikt om het beenmerg te stimuleren om meer bloedcellen aan te maken, zijn te zien op MRI. Verhoogde bloedcelproductie door sikkelcelziektes en andere anemieën veroorzaakt ook botoedeem.
BMES
Het toegenomen gebruik van MRI heeft geleid tot een nieuwe diagnose; voorbijgaand beenmergoedeemsyndroom, BMES. Dit werd voor het eerst gezien in de heup. Het was niet gecorreleerd met avasculaire necrose, wat de dood van het bot is. Een andere ziekte, voorbijgaande osteoporose, begint met pijn in de heup. Verlies van botmassa wordt dan gezien op X-stralen. BMES heeft niet de eerste pijn. ISAKSOSM theoretiseert dat deze drie syndromen gerelateerd kunnen zijn.
Betekenis
Botoedeem wordt actief bestudeerd. Het is niet duidelijk waarom sommige mensen persistent botoedeem hebben. ISAKSOSM meldt dat de meeste bot kneuzingen vier tot twaalf maanden na het letsel verdwijnen, maar 10 tot 15 procent van de patiënten heeft twee jaar na een blessure botoedeem. De langetermijneffecten en betekenis van botoedeem worden nog steeds ontdekt.
