Een of andere vorm van universele gezondheidszorgdekking is momenteel actief in veel westerse landen, waaronder Canada, het Verenigd Koninkrijk en Nederland. Met de overgang van de Affordable Care Act in maart 2010, zullen de Verenigde Staten een amalgaam van universele gezondheidszorg in dienst nemen via door de staat beheerde uitwisselingen van ziekteverzekeringen die zijn gemandateerd voor uitvoering tegen 2014. Hoewel de voordelen van een universeel gezondheidszorgsysteem overduidelijk lijken, is het potentieel keerzijde van universele gezondheidszorg verdient ook discussie.
overwegingen
Voorstanders van universele gezondheidszorg vinden dat het een recht voor alle burgers moet zijn. Omdat alle burgers echter niet op dezelfde manier worden geschapen, zou de gezondheid van de mens de universele gezondheidszorg uiteindelijk oneerlijk kunnen maken voor gezondheidsbewuste burgers. Rokers krijgen bijvoorbeeld dezelfde behandeling onder universele gezondheidszorg, ook al zijn hun aandoeningen zelf veroorzaakt, als niet-rokers. Door roken veroorzaakte ziekten zoals emfyseem en longkanker hebben een enorme druk op het systeem tot gevolg en zijn meestal te voorkomen. Een vergelijkbaar argument kan worden gemaakt voor mensen met overgewicht of zware drinkers. In een universeel gezondheidszorgsysteem hoeven mensen geen verantwoordelijkheid te nemen voor de gezondheidsgevolgen van slechte leefstijlkeuzes. Iedereen wordt gedekt en iedereen deelt de kosten.
Kenmerken
Verschillende landen hanteren verschillende definities van 'universeel'. Een recente studie van het Commonwealth Fund vergeleek het huidige Amerikaanse systeem met Australië, Canada, Duitsland, Nederland, Nieuw-Zeeland en het Verenigd Koninkrijk en stelde vast dat bepaalde landen sommige kosten dekken, maar geen andere, wat problemen voor de burgers oplevert. In Canada bijvoorbeeld omvat universele gezondheidszorg de zorg voor artsen en de ziekenhuisbehandeling, maar geen geneesmiddelen op recept. Een Canadees kan gratis naar de dokter gaan, leren welke recepten hij gratis nodig heeft, maar moet die voorschriften zelf betalen, of via uitgebreide medische dekking om zijn overheidsplan aan te vullen. Voor burgers met lage inkomens betekent dit vaak helemaal geen toegang tot voorschriften. Het Nederlandse plan omvat daarentegen geneesmiddelen op recept en tandheelkundige zorg.
Bijwerkingen
Sommige landen met universele gezondheidszorg worstelen om de efficiëntie te ondersteunen. Canada en Australië scoorden het laagst, volgens de Commonwealth Wealth Fund-studie, in de toegankelijkheid van afspraken en wachttijden voor medische basisvoorzieningen, maar ook specialistische zorg, tests en electieve chirurgie. Andere efficiëntiekwesties die door de studie worden opgemerkt omvatten de neiging van Canada om medische dossiers en tests te misplaatsen.
Gevoeligheid voor misbruik
Elk systeem nodigt uit tot misbruik, en de universele gezondheidszorg is geen uitzondering. Vaak zullen burgers van landen met universele gezondheidszorg het systeem "melken". Het meest voorkomende voorbeeld van dit verschijnsel doet zich voor wanneer burgers niet in hun land van herkomst wonen, geen belasting betalen in hun land van herkomst, maar toch naar huis terugkeren wanneer ze naar de dokter moeten gaan.
belasting
Universele budgetten voor de gezondheidszorg vragen meestal van jaar tot jaar opeenvolgende heffingen - geen verrassing, omdat ze letterlijk miljoenen mensen financieren. Voor sommige landen is het systeem echter niet duurzaam, vooral in het licht van de vergrijzing van de bevolking. In Canada bijvoorbeeld, gaat het leeuwendeel van de provinciale begrotingen consequent naar de gezondheidszorg. Sommige provincies besteden 40 procent van het totale jaarlijkse budget aan gezondheidszorg alleen. Financiering voor andere programma's zoals onderwijs en infrastructuur wordt voortdurend opgeslokt door de kosten van gezondheidszorg in evenwicht te houden.
