Type 1 diabetes wordt gediagnosticeerd met behulp van een combinatie van klinische tekenen en symptomen en bloedtesten. De belangrijkste gebruikte bloedonderzoeken zijn: A) Bloedsuikerspiegel B) Hemoglobine A1c (HbA1c) -waarden C) Eilandcelantistoffen
Blood Sugar Levels Test
Een veelgebruikte diagnostische test voor diabetes wordt de orale glucosetolerantietest (OGTT) van twee uur genoemd. Na acht uur vasten, wordt een bloedmonster afgenomen en getest op bloedsuikerspiegels. Daarna drinkt de patiënt snel een drankje met veel suiker (binnen vijf minuten). Na twee uur wordt een bloedmonster genomen en als het suikerniveau abnormaal hoog is (met name wanneer hun bloedsuikerspiegels nuchter waren), wordt bij de patiënt de diagnose diabetes gesteld omdat er onvoldoende insuline in het bloed was om voldoende suiker uit het bloed te transporteren. het bloed in de cellen van het lichaam.
In het bijzonder wordt diabetes gediagnosticeerd als ofwel de nuchtere bloedsuikerspiegel? 126 mg / dL (7,0 mmol / L) is of de bloedsuikerspiegel van twee uur is? 200 mg / dL (11,1 mmol / L). Het is belangrijk om in gedachten te houden dat bloedsuikerspiegels niet alleen kunnen fluctueren door wat de patiënt eet of drinkt, maar ook door trainingsgewoonten, ziekte en de emoties van de patiënt vlak voordat hij de test doet.
Hemoglobine A1c (HbA1c) test
Het HbA1c-niveau is de tweede bloedtest die wordt gebruikt bij de diagnose van diabetes (zie onderstaande tabel). De American Diabetes Association (ADA) definieerde waarden van meer dan 6,5 procent om diagnostisch te zijn voor diabetes. Diabetes kan echter nog steeds aanwezig zijn met normale HbA1c-waarden.
Hemoglobine is het eiwit dat wordt aangetroffen in de rode bloedcellen die zuurstof naar verschillende delen van het lichaam transporteren. Het hemoglobinemolecuul heeft een secundaire eigenschap die wordt gebruikt voor het bewaken van lange termijn suikerniveaus. Als de bloedsuikerspiegel hoog is, hecht de suiker zich aan de hemoglobine en blijft daar gedurende de levensduur van de rode bloedcel (ongeveer drie maanden). De HbA1c-test geeft weer hoe vaak de bloedsuikers de afgelopen drie maanden hoog waren. Ongeveer de helft van de HbA1c-waarde geeft de suikerniveaus van de afgelopen maand weer en de andere helft geeft suikerniveaus weer gedurende de tweede en derde maand voorafgaand aan het verkrijgen van de waarde.
De HbA1c-waarde kan worden bereikt met een eenvoudige test met de vingertoppen, en het resultaat wordt niet veranderd door iets wat de persoon ervaart op de dag dat de test wordt toegediend. De patiënt hoeft bijvoorbeeld niet te vasten voordat hij de test uitvoert en de waarde verandert niet op basis van oefening, ziekte of emoties.
Islet Cell Antibodies (ICA)
De tests voor bloedsuikerspiegel en HbA1c worden gebruikt voor de diagnose van diabetes type 1 en type 2. Daarom zijn andere tests nodig om onderscheid te maken tussen de twee soorten, zoals de eilandcel-antilichaam (ICA) -test. Eilandcelantistoffen worden alleen aangetroffen bij mensen met Type 1-diabetes (niet Type 2).
In deze test wordt het bloed van de patiënt getest op antilichamen van eilandcellen. Eilandcellen zijn cellen in de alvleesklier die insuline aanmaken. Als ze beschadigd zijn, wordt insuline niet voldoende geproduceerd en treedt diabetes op. Deze schade aan de eilandjescellen wordt veroorzaakt door een zelfallergie of auto-immuunreactie waarbij het immuunsysteem zich tegen zijn eigen lichaam keert en antilichamen aanmaakt die specifiek deze cellen van eilandjes beschadigen.
Deze test is effectief omdat er ten minste één positief eilandcel antilichaam (ICA) in het bloed van meer dan 90 procent van de mensen met type 1 diabetes wordt aangetroffen. Elk van de volgende soorten ICA-antilichamen kan worden gedetecteerd in het bloed van een persoon met type 1-diabetes: • insuline-autoantilichaam (IAA) • GAD-antilichaam • ICA512-antilichaam • ZnT8 (zinktransportantilichaam) fluorescerend ICA-antilichaam
Deze antilichamen kunnen vele jaren in het bloed aanwezig zijn voorafgaand aan de diagnose van diabetes, daarom als ze vroegtijdig worden gedetecteerd, kunnen preventiemaatregelen worden genomen om diabetesklachten later in het leven te verminderen.
