Perifere neuropathie is een aandoening waarbij perifere zenuwen zijn beschadigd. Perifere zenuwen zijn die zenuwen die geen deel uitmaken van de hersenen en het ruggenmerg. Perifere zenuwen sturen informatie over andere delen van het lichaam naar de hersenen en het ruggenmerg en ontvangen berichten van de hersenen en het ruggenmerg. Perifere neuropathie komt vaak voor als gevolg van diabetes of de behandeling van kanker met chemotherapie. Studies tonen aan dat het aminozuur, of eiwit bouwsteen, L-glutamine schade aan de zenuwen tijdens chemotherapie kan minimaliseren.
Perifere neuropathie
Er zijn drie soorten perifere zenuwen: motorische zenuwen, sensorische zenuwen en autonome zenuwen. Motorische zenuwen controleren skeletspieren, sensorische zenuwen zenden informatie uit vanuit de zintuigen en autonome zenuwen beheersen autonome processen, zoals ademhaling, spijsvertering en hart- en klierfunctie. Perifere neuropathie kan de zenuwen in alle drie groepen beïnvloeden. Symptomen zijn heel verschillend, afhankelijk van welke soorten zenuwen worden beïnvloed. Sensorische neuropathie leidt vaak tot gevoelloosheid en tintelingen in armen en benen. Motorische neuropathie kan leiden tot krampen, spierzwakte en een onvermogen om de belangrijkste spiergroepen onder controle te houden. Autonome neuropathie kan een verstoring van de autonome processen veroorzaken, bijvoorbeeld een onregelmatige hartslag. Alle drie typen neuropathie kunnen in verband worden gebracht met ernstige pijn.
Kankerbehandeling en neuropathie
Chemicaliën, zoals bortezomib, cisplatine en paclitaxel, worden gebruikt voor de behandeling van borstkanker, longkanker, eierstokkanker en hoofd-halskanker. Ze interfereren met verschillende aspecten van celdeling in kankercellen. Dertig tot 40 procent van de kankerpatiënten die met deze chemicaliën worden behandeld, hebben enige mate van neuropathie, meestal motorische neuropathie of sensorische neuropathie. Neuropathie kan zo slopend zijn dat patiënten hun behandeling vroegtijdig stopzetten of lagere doses nodig hebben, wat hun overlevingskansen kan verminderen.
Gebruik van L-glutamine
L-glutamine heeft een aantal gunstige effecten op de lichaamsfunctie. Het kan het immuunsysteem versterken als het verzwakt is na intense inspanning of stress. Het kan ook helpen beschadigde cellen en weefsel te repareren na een operatie of per ongeluk letsel. Wanneer het lichaam is gewond, is er een afbraak van spierweefsel. De aminozuren die het gevolg zijn van de spierafbraak worden overgebracht naar de plaats van de verwonding, zodat ze kunnen helpen het lichaam te beschermen tegen infectie, de functie van vitale organen ondersteunen en wonden helpen herstellen. L-glutamine vormt ongeveer een derde van de aminozuren die van de spieren naar de plaats van de verwonding worden overgebracht.
Neuropathie en L-glutamine
Studies gepubliceerd in het nummer van "Clinical Cancer Research" uit mei 2001 en de juni-editie van "Clinical Oncology" bevestigen dat L-glutamine effectief kan zijn in het voorkomen of verminderen van de omvang van perifere neuropathie tijdens de chemotherapiebehandeling. In het eerste onderzoek ontvingen patiënten drie keer per dag 10 gram L-glutamine of een placebo de dag na hun eerste chemotherapiebehandeling. Na hun behandeling ervoeren de patiënten die glutamine hadden gekregen significant minder ernstige gevallen van neuropathie. De onderzoekers in het tweede onderzoek bevestigden deze effecten van L-glutamine op perifere neuropathie tijdens chemotherapie. Ze vonden een significante vermindering van gevoelloosheid en spierzwakte in het bijzonder in de groep die L-glutamine had gekregen.
