De kogelstoot is een van de verschillende veldgebeurtenissen die afstandsmetingen gebruiken om een winnaar te bepalen. Zoals bij elk evenement heeft de shotput een gestandaardiseerde meetmethode. Elke geplaatste concurrentiekogel moet op dezelfde manier worden gemeten. Dit gebeurt niet altijd in lokale ontmoetingen, maar in regionale en nationale middelbare schoolbijeenkomsten en zeker universiteitsbijeenkomsten wordt het schot elke keer op dezelfde manier gemeten.
het merken
Elke atleet krijgt drie of vier worpen. Als er finales zijn, ontvangen atleten drie worpen in de finale. Resultaten van de voorrondes kunnen al dan niet worden overgedragen, afhankelijk van de staat of regionale regels. Goed georganiseerde ontmoetingen meten niet elke worp. In plaats daarvan worden met behulp van pinnen voortdurend de hoogste acht tot tien worpen gemarkeerd. Dit wordt gedaan om het proces te versnellen en er tegelijkertijd voor te zorgen dat elke worp die dicht bij elkaar ligt kan worden onderscheiden. Deelnemers met een top-acht of tien moeite krijgen pincodes toegewezen en verliezen alleen dat aantal als ze uit de top acht tot tien vallen. Aan het einde van het evenement worden de pinnen gemeten en zijn de resultaten bekend. Als dezelfde kogelstoter twee soortgelijke worpen heeft, kan hij twee pinnen krijgen om ervoor te zorgen dat de beste worp wordt gemeten.
De tape strekken
Met behulp van twee helpers, zal de official van het evenement elke pin meten. Het einde van de tape wordt in het midden van de krater geplaatst die door de opname is gemaakt. De andere helper trekt de tape door de voorkant van de werpring naar de stip die het midden van de ring markeert. Als u dit niet doet, kunt u centimeters toevoegen aan worpen aan de randen van het veld. Nauwkeurigheid wordt gegarandeerd door alle metingen door het midden van de ring te laten lopen.
Meetpunt
Veel ambtenaren meten de worp vanaf de verkeerde plek. Sommigen gebruiken de buitenrand van het teenbord, sommige gebruiken het midden, anderen gebruiken de rand van de betonnen ring zelf. De worp moet worden gemeten vanaf de binnenkant van het teenbord, omdat de bovenkant van het teenbord tijdens het werpen niet door het lichaam mag worden aangeraakt. Omdat de tape door het midden van de ring wordt getrokken, kan de locatie langs de binnenrand van het teenbord van het ene uiteinde tot het andere variëren. Dit bootst het loslaatpunt van de werper na. Metingen moeten op een inch worden opgegeven. Pinnen mogen niet worden getrokken zoals ze zijn gemeten, zodat ze kunnen worden geherwaardeerd door een kleinere foutmarge bij een gelijkspel.
Hulpmiddelen voor nauwkeurigheid
Vanwege de cross-over van afstanden tussen regio's en staten, zijn veel grotere ontmoetingen begonnen met het gebruik van steunstokken om worpen te meten. Deze sticks maken het meetproces sneller, maar ook consistenter. De stokken hebben een rubberen stop dezelfde hoogte als de voetplank. Hierdoor kan de ambtenaar eenvoudig naar de pen lopen, de stok in de grond steken en verder gaan zodra de meting heeft plaatsgevonden. De band beweegt niet van de verhoogde teenplank naar het grondniveau. In plaats daarvan wordt de tape altijd op dezelfde hoogte op het teenbord gehouden, waardoor de metingen consistenter worden.
