Marihuana is jarenlang gebruikt als een behandeling voor een verscheidenheid aan medische aandoeningen, waaronder pijn en misselijkheid als gevolg van kankerbehandeling en andere ziekten. Volgens de American Lung Association bevat marihuana-rook een grotere hoeveelheid kankerverwekkende stoffen dan tabaksrook en na verloop van tijd kan het gebruik ervan leiden tot cognitieve stoornissen en orgaanschade. Het vinden van veiligere alternatieven voor medische marihuana is van vitaal belang om symptomen te behandelen zonder het lichaam te schaden.
Pijn medicijnen
Een van de belangrijkste toepassingen van medische marihuana is pijnbestrijding. Echter, vrij verkrijgbare medicijnen zoals acetaminophen of ibuprofen en voorgeschreven medicijnen zoals codeïne kunnen dienen als veilige, effectieve alternatieven voor medische marihuana. Een rapport gepubliceerd in de "British Medical Journal" waarin negen onderzoeken werden vergeleken waarin marihuana werd vergeleken met andere pijnstillers en bleek dat marihuana niet effectiever was dan codeïne bij het beheersen van acute, chronische of kankerpijn. Sommige aandoeningen kunnen beter op bepaalde pijnstillers reageren dan andere. Patiënten moeten altijd het gebruik van pijnstillers bespreken met hun arts omdat sommige medicijnen gecontraïndiceerd zijn bij bepaalde gezondheidsproblemen.
Anti-misselijkheid medicatie
Kankerpatiënten die chemotherapie of bestraling ondergaan en andere mensen die aan misselijkheid lijden, kunnen vanwege hun anti-misselijkheidseigenschappen marihuana bereiken. Er zijn verschillende andere receptopties voor misselijkheid, zoals Zofran, die de schadelijke risico's van marihuana niet dragen. Omdat deze medicijnen bijwerkingen zoals angst kunnen veroorzaken en kunnen interageren met andere medicijnen, moet het gebruik ervan worden besproken met een arts. Er zijn ook medicijnen zonder recept verkrijgbaar tegen misselijkheid, die over het algemeen geen bijwerkingen veroorzaken. Huismiddeltjes tegen misselijkheid zijn gember, die in plakjes kan worden gegeten, in thee kan worden gedaan of kan worden gedronken als ginger ale en citroen, die in elke vloeistof kan worden geperst of eenvoudig kan worden genuttigd.
CB1 Activators
Gebruikers van marihuana ervaren de effecten van het medicijn als het chemische tetrahydrocannabinol of THC bindt aan plaatsen in de hersenen en het perifere zenuwstelsel. Deze sites worden cannabinoïde of CB1-receptoren genoemd. Geactiveerde CB1-receptoren maken neurotransmitters vrij die de euforische effecten van marihuana produceren. THC is echter niet de enige stof die de CB1-receptoren kan activeren. CB1-receptoren worden ook geactiveerd door natuurlijke stoffen die al in onze hersenen worden genoemd endogene cannabinoïden. Synthetische verbindingen kunnen deze receptoren ook activeren. Een studie gepubliceerd in het "British Journal of Pharmacology" onthulde dat verschillende synthetische verbindingen de CB1-receptoren in kikkereieren activeerden. Het is nog niet bekend of deze stoffen veilig hetzelfde effect bij mensen zouden produceren, maar de resultaten van deze en andere dierstudies zijn bemoedigend.
Organophosphorus Agents
De neurotransmitters van geactiveerde CB1-receptoren gaan in de loop van de tijd kapot en dragen het 'hoge' medicijn af. Een middel dat de natuurlijke afbraak van deze neurotransmitters zou kunnen blokkeren, zou een ander alternatief kunnen bieden voor medische marihuana. Organofosforemiddelen kunnen op deze rekening passen. Een studie gepubliceerd in het tijdschrift "Nature Chemical Biology" ontdekte dat organofosfor middelen de afbraak van BC1 receptor neurotransmitters kunnen remmen. Door het effect van endogene cannabinoïden in de hersenen te verlengen, kunnen organofosforemiddelen een aantal van dezelfde voordelen bieden als marihuana zonder de negatieve effecten. Organofosforemiddelen zijn echter tot nu toe alleen bij dieren onderzocht en het is onbekend of ze veilig door mensen kunnen worden gebruikt.
