Rhinitis is een infectie van het neusslijmvlies of slijmvliezen in de neusholte. In het algemeen verdeeld in allergische en niet-allergische vormen, treft rhinitis primair zowel allergische als niet-allergische atleten als door inspanning geïnduceerde rhinitis of EIR. Hoewel het meest voorkomende symptoom rhinorrhea of loopneus is, zijn andere symptomen postnasale infusie, congestie, niezen, tranende ogen en jeukende ogen en neus. EIR kan frustrerend zijn voor atleten, en kan hun atletische prestaties negatief beïnvloeden.
Getroffen populaties
Op basis van een recensie uit 2008 onder leiding van Lawrence Schwartz van de Virgina Commonwealth University, is rhinitis bijna even vaak voor bij atleten en nonathleten. Volgens een studie van William Silvers en Jill Poole van de Allergy, Astma en Immunology Clinic in Englewood, Colorado, beïnvloedt EIR zowel atleten met bestaande nasale allergieën als die zonder, hoewel de nadelige effecten van EIR meer uitgesproken en gebruikelijk zijn bij allergische personen . EIR komt vaker voor bij allergische personen, ongeacht of lichaamsbeweging binnen of buiten wordt uitgevoerd, hoewel niet-allergische personen ook in beide omgevingen worden getroffen. In dezelfde geest ontdekten Silvers en Poole dat allergische personen meldden dat hun atletische prestaties nadeliger waren beïnvloed door EIR dan niet-allergische personen.
Mogelijke oorzaken
Aangezien EIR relatief onontgonnen is in de wetenschappelijke literatuur, zijn er veelvoorkomende oorzaken voor andere soorten rhinitis gesuggereerd voor EIR. De meest geldige associatie is vasomotorische rhinitis, die voornamelijk wordt toegeschreven aan veranderingen in temperatuur, vochtigheid, alcoholgebruik, sigarettenrook en niet-specifieke geuren. Silvers en Poole verbinden beide met verhoogde neurale activiteit tot hersengebieden die samenhangen met de bloedtoevoer naar het neusslijmvlies. Volgens deze onderzoekers kan een dergelijke verhoogde bloedstroom leiden tot passieve decongestie, resulterend in een loopneus of een verhoogde gevoeligheid voor algemene irriterende stoffen, met als gevolg congestie, tranende ogen en jeukende ogen en neus.
Identificatie
In een recensie uit 2006 stellen David Quillen en David Feller van de Universiteit van Florida dat een diagnose van vasomotorische rhinitis alleen via een eliminatieproces mag plaatsvinden. Evenzo volgt een diagnose van EIR vaak de eliminatie van andere mogelijke oorzaken voor aan EIR gerelateerde symptomen, zoals virale infecties, allergieën en andere vormen van rhinitis. Volgens Schwartz en zijn collega's, alleen wanneer dergelijke symptomen chronisch zijn, verergeren door inspanning en blijven bestaan ondanks wisselende milieudruk, mocht er een diagnose van EIR zijn.
Behandeling
Terwijl hinderlijke neussymptomen die gepaard gaan met andere vormen van rhinitis vaak verbeteren bij verhoogde lichaamsbeweging, suggereren Silvers en Poole dat dit het omgekeerde effect op EIR-patiënten kan hebben. Gebaseerd op de bevindingen van hun literatuuronderzoek uit 2006, suggereren Sergio Bonini van de Tweede Universiteit van Napels en zijn collega's dat de beste behandelingen gemeenschappelijk zijn voor zowel allergische als niet-allergische personen met EIR: antihistaminica, immunotherapie en orale, intraveneuze of intramusculaire geneesmiddelen . Als een waarschuwing voor hun bevindingen, suggereren ze dat u ervoor zorgt dat alle medicijnen of behandelingen voor EIR niet in strijd zijn met de antidopingregelgeving van uw sportorganisatie voordat u dergelijke behandelingsprogramma's uitvoert.
het voorkomen
Een van de grootste zorgen met betrekking tot EIR houdt vroegtijdige herkenning en een correcte diagnose in. Aangezien EIR-symptomen veel voorkomen bij talloze aandoeningen, virussen, infecties en allergieën, is het risico op een verkeerde diagnose en het ontvangen van een ongeschikt behandelingsprogramma hoog. Ook kunnen tal van andere door inspanning geïnduceerde aandoeningen bijdragen aan of verergering van de EIR-symptomen. Potentieel onderliggende EIR, dergelijke aandoeningen, waaronder EI-astma en EI bronchoconstrictie, kunnen van primair belang zijn bij de behandeling en preventie van EIR. Bonini en collega's suggereren ook dat personen met reeds bestaande neusallergieën een verwante zorg hebben, met behandeling van de onderliggende allergie als een mogelijke preventie en behandeling voor EIR.
