De Epilepsie Foundation definieert een baanbrekende aanval als een aanval van epilepsieactiviteit bij een patiënt met epilepsie-ervaringen wanneer hij zich op een stabiel regime van anti-epileptica bevindt. Hoewel de patiënt de meerderheid van de tijd over haar aanvallen kan beschikken, ondervindt ze op een gegeven moment een toeval zonder duidelijke reden. Er is een reden, hoewel deze per persoon verschilt. Weten wat de mogelijke redenen zijn, kan doorbreken van de aanvallen voorkomen.
Niet-naleving
Om de controle over zijn aanvallen te behouden, moet hij zich houden aan het zorgplan dat zijn arts heeft opgesteld. Het belangrijkste aspect bij de behandeling van aanvallen zijn de tientallen anti-epileptische medicijnen die een arts kan voorschrijven. Om deze medicijnen effectief te laten zijn, moeten ze echter in de bloedbaan worden opgebouwd. Als de patiënt zijn medicatie niet neemt zoals de arts zegt, kan dit niet gebeuren. Bovendien kunnen verschillende medicijnen, zowel op recept als zonder recept, dit proces verstoren. Een patiënt moet altijd met zijn arts spreken voordat hij een ander medicijn gebruikt.
Persoonlijke triggers
Elke persoon met epilepsie heeft zijn eigen reeks triggers; iets dat een aanval veroorzaakt. De Epilepsy Foundation noemt ernstige emotionele stress, slaapgebrek, zwaailichten en videogames als reden voor een doorbraak. Hoewel medicatie nuttig is, is het geen wondermiddel. De patiënt moet haar deel doen door haar persoonlijke triggers zo veel mogelijk te vermijden.
Medicatie stopzetten
Soms kiest een patiënt ervoor zijn medicatie te staken vanwege de bijwerkingen, het aantal pillen dat hij elke dag moet innemen of omdat hij gedurende een bepaalde periode geen aanvallen heeft gehad en hij vindt dat hij het medicijn niet langer nodig heeft, volgens de Nationale Institute of Neurological Disorders and Stroke. Een plotselinge stopzetting leidt meestal tot baanbrekende aanvallen, omdat het het lichaam verwart. Als en wanneer een arts ervoor kiest om een medicijn te stoppen of te veranderen, zal hij dit langzaam doen door de dosis geleidelijk te verlagen; zelfs de dokter weet niet hoe het lichaam van een patiënt op de verandering zal reageren.
De hormonale factor
Vrouwen lopen een groter risico op doorbraakaanvallen alleen vanwege de fluctuatie van hormonen die ze ervaren. Het universiteitsziekenhuis in Newark, New Jersey legt uit dat een vrouw die nog steeds menstruatiecycli heeft, een groter aantal aanvallen kan hebben tijdens de cyclus, evenals voorafgaand aan het begin van haar cyclus. Dit komt door de fluctuatie in hormonen; terwijl oestrogeen aanvallen verhoogt, remt progesteron hen. De niveaus van progesteron zijn echter het laagst, echter net voor en in het midden van een menstruatiecyclus.
