De drie macronutriënten uit het voedsel dat je eet - koolhydraten, vetten en eiwitten - zorgen voor energie. Uw lichaam moet deze grote moleculen echter metaboliseren of afbreken tot een vorm die de cellen kunnen gebruiken. Oefening verhoogt de stofwisseling; daarom moet het lichaam deze brandstofbronnen gebruiken om de energieproductie te maximaliseren. Hoewel de spieren alle drie macronutriënten gebruiken voor cellulaire energie, geeft het de voorkeur aan koolhydraten. Je lichaam heeft echter een beperkte hoeveelheid koolhydraten, dus langdurige lichaamsbeweging zorgt ervoor dat je lichaam ook afhankelijk is van vet. Eiwitten dragen slechts een aanzienlijke hoeveelheid energie bij tijdens perioden van langdurige inspanning of langdurige honger en zijn een relatief inefficiënte energiebron.
Energiesubstraten
Koolhydraten, vetten en eiwitten zijn energiesubstraten met chemische bindingen tussen de vele moleculen. Chemische paden in de spiercel doorbreken deze chemische bindingen en creëren verschillende kleinere moleculen, die de cel kan gebruiken om ATP te synthetiseren. De afbraaksnelheid en energieopbrengst is verschillend tussen de energiesubstraten. Dit, samen met de beschikbaarheid van substraat, beïnvloedt de voorkeur van de spiercel tijdens inspanning.
Koolhydraten en vetgebruik
Koolhydraten, opgeslagen in spier en lever als glycogeen, zijn de favoriete brandstofbron van uw spieren tijdens het sporten. ATP-vorming door glycogeenafbraak is snel en efficiënt, en koolhydraten zijn de enige brandstofbron die wordt gebruikt voor anaërobe metabolisering met hoge intensiteit. Vet, opgeslagen als triglyceriden in vetcellen en tussen spiervezels, duurt veel langer dan koolhydraten. Bovendien vereist de afbraak ervan meer zuurstof per geproduceerde ATP, dus het is minder efficiënt. Glycogeenvoorraden zijn echter zeer beperkt in vergelijking met vetopslag: uw lichaam bewaart slechts ongeveer 2.500 calorieën als glycogeen, maar u hebt waarschijnlijk ten minste 70.000 calorieën opgeslagen als vet. Daarom verbrandt een oefening met lage intensiteit een hoog vetgehalte om spierglycogeen te behouden voor oefeningen met een hogere intensiteit, waarvoor een snelle brandstoftoevoer vereist is.
Eiwitgebruik
Je lichaam vertrouwt meestal op eiwitten voor minder dan 10 procent van het totale energieverbruik. De lever kan de aminozuren in eiwitten breken tot glucose, die door het bloed naar de spieren kunnen reizen om voor energie te worden gebruikt. Bovendien kunnen enzymen bepaalde aminozuren breken in intermediaire moleculen die in ATP-producerende pathways kunnen komen. Deze aminozuurafbraak resulteert echter in een overmaat aan stikstof die het lichaam ATP moet gebruiken om te verwijderen. Daarom is het gebruik van eiwit voor energie inefficiënt en omdat een belangrijke eiwitbron afkomstig is uit uw spierweefsel, kan overmatige afbraak leiden tot spierverspilling.
overwegingen
Het gebruik van elk van de drie macronutriënten tijdens het sporten is afhankelijk van uw brandstofstatus voor en tijdens het sporten. Als uw glycogeenvoorraden in de spieren opraken wanneer u begint, zult u een grotere hoeveelheid vet en eiwit gebruiken. Omgekeerd, als u goed getankt begint en koolhydraten consumeert tijdens een langdurige inspanning, gebruikt u deze gemakkelijk verkrijgbare ingenomen koolhydraten en minder van uw vet- en eiwitvoorraden. Bovendien gebruikt het lichaam nooit één substraat uitsluitend tijdens inspanning of in rust - alle drie macronutriënten leveren energie, hoewel de relatieve verhoudingen van beide variëren.
