Chirurgen, inclusief verloskundigen en huisartsen die C-secties uitvoeren, gebruiken de term dehiscentie om een wond te beschrijven die zich in de marge heeft afgescheiden. Aangezien artsen C-section wonden in meerdere lagen sluiten, kan een dehiscentie voltooid zijn, wat betekent dat deze zich door alle lagen weefsel of gedeeltelijk uitstrekt, wat betekent dat alleen de oppervlaktelagen worden beïnvloed. Alle vrouwen die vermoeden dat de buikholte ontwaakt is, moeten hun arts op de hoogte stellen zodra de complicatie optreedt.
Tekenen en symptomen
Wanneer de huid de wond verwondt, veroorzaken ze bloedingen, zwellingen, roodheid, pijn en koorts. Patiënten bij wie de hechtingen niet zijn verwijderd, kunnen hangende draden van gescheurde hechtingen of ontbrekende nietjes vertonen wanneer chirurgische nietjes worden gebruikt. Wanneer uterusincisies ontwijken, blijft het huidlitteken meestal intact, dus artsen en verpleegkundigen moeten zich baseren op indirecte aanwijzingen, zoals maternale shock en foetale nood, zoals blijkt uit verminderde foetale beweging, hartslag en hartslagvariatie.
overwicht
Een onderzoek uit 2010 in de Archives of Gynaecology and Obstetrics meldde dat 1,2 procent van de C-secties gecompliceerd zijn door dehiscentie tijdens de post-operatieve periode. Een onderzoek uit 2007 in Obstetrie en Gynaecologie bracht de prevalentie van baarmoederruptuur als gevolg van baarmoederontsteking tijdens de daaropvolgende zwangerschap op 0,3 procent van de bevallingen.
Risicofactoren
Vrouwen met overgewicht, roken, orale of intraveneuze steroïden of chronische aandoeningen zoals diabetes, nieraandoeningen en het immuunsysteem hebben meer kans op het ontwikkelen van dehiscentie van wonden na een C-sectie dan vrouwen zonder deze risicofactoren. Hoesten, uitputten met stoelgang en braken maken het ook nog erger.
complicaties
Complicaties van dehiscentie variëren van oppervlakkige infecties en toegenomen littekenweefsel, tot peritonitis en uterusruptuur. Peritonitis vormt een levensbedreigende infectie van de buikholte en vereist opname in het ziekenhuis. Uterusruptuur treedt op als de hechtingslijnen over de baarmoederontsteking lopen, meestal bij het instellen van samentrekkingen tijdens een volgende zwangerschap.
het voorkomen
Patiënten kunnen het risico van dehiscentie verminderen door de instructies van hun arts te volgen over beperkingen in de activiteit, zoals niet rijden, voorwerpen heffen van meer dan vijf pond of het uitvoeren van buikoefeningen gedurende de eerste paar weken na een C-sectie. Hoewel voedende oorzaken van dehiscentie buitengewoon zeldzaam zijn, helpt het ook om een evenwichtsdieet te behouden, inclusief een vitamine- en mineraalsupplement, indien nodig. Afhankelijk van het type incisie kan een verloskundige tijdens volgende zwangerschappen een C-coupe kort voor de duur inplannen om het risico van baarmoederruptuur bij spontane bevalling te voorkomen.
Beheer
Na dehiscentie kan de verloskundige de wond niet opnieuw sluiten met behulp van hechtingen of nietjes. In plaats daarvan moet de wond geleidelijk worden gevuld. Patiënten moeten mogelijk chirurgisch debridement ondergaan, een proces waarbij dood of geïnfecteerd weefsel wordt weggeslepen met een scalpel. Orale of intraveneuze antibiotica kunnen worden voorgeschreven om infecties te behandelen of te voorkomen. Uterusruptuur vereist vaak een hysterectomie om het bloeden onder controle te houden en het leven van de patiënt te redden.
