Mononucleosis en leukemie zijn twee verschillende ziekten die enkele van dezelfde symptomen delen. Als u de verschillen tussen deze twee ziekten begrijpt, kunt u bepalen welke ziekte uw kind zou kunnen hebben, hoewel een bezoek aan de arts van uw kind van cruciaal belang is als zij mogelijke symptomen van beide ziekten vertoont.
mononucleosis
Mononucleosis, gewoonlijk "mono" genoemd, treedt op na een infectie met het Epstein-Barr-virus. Mensen die besmet zijn met het virus, ervaren niet altijd symptomen of ontwikkelen mono. De Centers for Disease Control and Prevention meldt dat infectie met het virus tijdens de adolescentie of jongvolwassenheid 35 tot 50 procent van de tijd infectieuze mononucleosis veroorzaakt. Het virus verspreidt zich wanneer een niet-geïnfecteerde persoon in contact komt met slijm of speeksel van een geïnfecteerde persoon. Hoewel de ziekte kan worden verspreid door te zoenen, kun je het ook vangen als een besmette persoon niest of hoest in de buurt van jou of als je drinkt uit hetzelfde glas of dezelfde vork gebruikt als een besmette persoon. Symptomen van mononucleosis verschijnen niet onmiddellijk na de blootstelling en kunnen zo lang zijn als vier tot zes weken om te verschijnen.
Leukemie
Leukemie is een bloedkanker die een overproductie van onrijpe witte bloedcellen veroorzaakt. Hoewel witte bloedcellen nodig zijn om infecties te bestrijden, verdelen te veel onrijpe cellen gezonde cellen en kunnen ze de ontwikkeling van nieuwe gezonde cellen voorkomen. Het Children's Hospital of Philadelphia meldt dat leukemie het meest wordt gezien bij kinderen van 2 tot 6 jaar en komt iets vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Kinderen met directe familieleden die leukemie hebben gehad, het syndroom van Down hebben of bepaalde zeldzame genetische syndromen hebben, lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van leukemie.
symptomen
Zowel mononucleosis als leukemie kunnen koorts, gezwollen lymfeklieren, zweten 's nachts, zwakte en vermoeidheid veroorzaken. Andere symptomen van mononucleosis zijn verlies van eetlust en keelpijn. Symptomen van leukemie variëren per type, maar kunnen gewichtsverlies, rillingen, ademhalingsproblemen en frequente ziekten en infecties omvatten. Kinderen met leukemie kunnen gemakkelijk bloeden of blauwe plekken krijgen en kunnen lijden aan bloedarmoede, een aandoening die wordt veroorzaakt door een afname van gezonde rode bloedcellen. Als uw kind leukemie heeft, kan hij klagen over pijn in de buik of botten.
Behandeling
Omdat mononucleosis een virus is, zijn antibiotica en andere medicijnen niet nuttig bij de behandeling van symptomen. Vermoeidheid, het primaire symptoom van mononucleosis, wordt behandeld door het kind aan te moedigen te rusten als dat nodig is. Kinderen die significante perioden van de dag doorbrengen met slapen, lopen mogelijk een verhoogd risico op uitdroging. Het verhogen van de vochtinname wanneer het kind wakker is, kan het risico verminderen. Het nemen van vrij verkrijgbare pijnstillers kan helpen koorts en pijn te verminderen. Mononucleosis verdwijnt vanzelf in één maand of iets langer, terwijl leukemie ernstige ziekte of overlijden kan veroorzaken als de medische behandeling niet wordt gestart. Artsen gebruiken bestraling of sterke chemotherapiemedicatie om abnormale bloedcellen te vernietigen die door leukemie worden veroorzaakt. Gerichte of biologische therapie kan ook nuttig zijn bij de behandeling van leukemie. Tijdens gerichte therapie krijgt uw kind medicijnen die bepaalde delen van de cellen aanvallen, terwijl biologische therapie het immuunsysteem van het lichaam helpt zijn reactie op de abnormale kankercellen te verbeteren. Als deze therapieën geen vermindering van abnormale cellen veroorzaken, kan de arts een stamceltransplantatie aanbevelen. Tijdens een stamceltransplantatie wordt het beenmerg van uw kind, het gebied in het midden van de botten dat bloedcellen produceert, vernietigd om gezonde donorstamcellen te accepteren. Als de transplantatie slaagt, vormen de donorcellen nieuw beenmerg en beginnen ze gezonde bloedcellen te produceren.
