Agressie bij vrouwen kan anders zijn dan boosheid bij mannen, vooral bij kinderen. Agressie verwijst naar het opzettelijke toebrengen van schade aan de ene persoon door een andere persoon. Het kan direct zijn, inclusief verbale of fysieke agressie, of indirect.
Soorten
Verbale agressie is het toebrengen van schade door woorden, zoals schelden of kritiseren. Fysieke agressie heeft tot doel schade toe te brengen door middel van methoden zoals duwen, schoppen of slaan. Indirecte agressie houdt manipulatie in en de identiteit van de agressor is moeilijker te bepalen. Mensen die dit type gebruiken, proberen anderen schade te berokkenen door hun relaties te beschadigen, mogelijk door de vriendschappen van een andere persoon te beschadigen of door te kiezen voor gelijke behandeling. Directe agressie komt vaker voor dan indirecte agressie bij zowel mannen als vrouwen, volgens een meta-analyse uit 2004, gepubliceerd door John Archer in de "Review of General Psychology."
meisjes
Van de 11- en 12-jarige kinderen is het waarschijnlijker dat meisjes indirecte vormen van agressie gebruiken dan fysieke agressie, volgens een onderzoek uit 1988 gepubliceerd door Kirsti M. J. Lagerspetz en collega's in 'Agressief gedrag'. Verschillen met betrekking tot verbale agressie zijn minder uitgesproken. In een onderzoek van kinderen van de derde tot en met de zesde klas, gebruikten meisjes ook een grotere kans om relationele of indirecte agressie te gebruiken, volgens een onderzoek uit 1995 gepubliceerd door Nicki R. Crick en Jennifer K. Grotpeter in 'Child Development'. Degenen die relationeel agressief zijn, lopen risico op aanpassingsmoeilijkheden en rapporteren hogere waarderingen van eenzaamheid, depressie en isolatie. Als volwassenen kunnen percentages van indirecte agressie gelijk zijn tussen vrouwen en mannen, volgens de meta-analyse van 2004 gepubliceerd door John Archer in de "Review of General Psychology."
Oorzaken
Hormonen en genetica dragen bij aan vrouwelijke agressie. Een onderzoek uit 2003, gepubliceerd door Elizabeth Cashdan in 'Agressief gedrag', wees uit dat vrouwen met een laag niveau van androstenedione en testosteron minder geneigd zijn om hun competitieve gevoelens met agressie te uiten. Concurrerende gevoelens kunnen het gevolg zijn van competitie voor schoolsucces, atletische vaardigheden, succes bij een andere activiteit, er aantrekkelijk uitzien, mannelijke of vrouwelijke aandacht, populariteit, prestige, een fysiek object of je zin krijgen.
Verhoogde activiteit van serotonine, een chemische stof in de hersenen, wordt geassocieerd met een afname van boos en agressief gedrag. Onderzoekers hebben ontdekt dat vrouwen met één of beide van twee veranderingen in het promotergebied van het serotoninereceptor 2C-gen meer woede, vijandigheid en agressie vertonen, volgens een studie van de University of Pittsburgh gerapporteerd door Science Daily.
triggers
Vrouwen rapporteren vaker dat ze hun partner verbaal of fysiek misbruiken vanwege ontrouw, volgens een onderzoek uit 1993 in 'Agressief gedrag'. In de studie werd echter niet getest of de vrouw die intenties zou doorzetten als ontrouw zich feitelijk voordeed. Vanuit een intercultureel perspectief kan vrouwelijke agressie ook optreden als gevolg van concurrentie voor mannen of voor eigen gebruik producten, of als een manier van verdediging, volgens een onderzoek uit 1987 gepubliceerd door Victoria K. Burbank in "Cross-Cultural Research."
Behandeling
Agressie wordt behandeld als het een symptoom is van een bepaald geestelijk syndroom, zoals borderline persoonlijkheidsstoornis of autisme. Agressie is vaak een kenmerk van impulsiviteit. Impulsiviteit kan worden behandeld door vele klassen geneesmiddelen, waaronder dopamine-agonisten zoals buproprion en amfetamines, 5-HT-receptoragonisten en -antagonisten, selectieve serotonineheropnameremmers, of SSRI's, anticonvulsiva, lithium, bètablokkers, typische alsook atypische neuroleptica, opiaat antagonisten zoals naltrexon en alfa-antagonisten zoals clonidine, volgens Martin L Korn, MD van MedscapeCME. Tricyclische en monoamineoxidase, of MAO, remmers, divalproex en SSRI's kunnen nuttig zijn bij de behandeling van borderlinepersoonlijkheidsstoornissen. Fluoxetine kan symptomen van autisme helpen. Gedragstherapie kan ook nuttig zijn. In therapie leren mensen gedragsalternatieven te onderzoeken voordat ze handelen.
