Overtollig maagvet, ook bekend als abdominale of centrale obesitas, is gekoppeld aan verminderde insulinewerking of insulineresistentie. Bijgevolg is abdominale obesitas geassocieerd met een hoger risico op pre-diabetes en type 2 diabetes (T2DM). Gewichtsverlies, met name verlies van maagvet, kan helpen om diabetes te beheersen en het risico op pre-diabetes en T2DM te verminderen. Het verlies van lichaamsvet gebeurt echter overal als u afvallen, dus het kan niet alleen worden gericht op de buikstreek. Methoden om af te vallen zijn gericht op een voedzaam, minder caloriebeperkt dieet met een verhoogde mate van fysieke activiteit.
Algemene gewichtsverlieseffecten op maagvet
Lichaamsvet wordt gecategoriseerd als subcutaan vet, gevonden onder de huid, of visceraal vet dat de interne organen omringt, inclusief die in de buikholte. Hoewel beide soorten vet in het abdomen te vinden zijn, is visceraal vet gekoppeld aan een groter risico op gezondheidsproblemen, zoals prediabetes en T2DM. In een artikel gepubliceerd in de International Journal of Obesity van januari 2008 werden de resultaten beoordeeld van 61 onderzoeken naar visceraal en subcutaan vetverlies na interventies voor gewichtsverlies. Onderzoekers vonden bescheiden gewichtsverlies resulteerde in een preferentieel verlies van buikvet, maar dit voordeel is minder of zelfs ontkracht in gewichtsverlies van meer dan 20 procent.
Dieet en verlies van maagvet
Volgens de statistieken van 2014 van de Centers for Disease Control and Prevention lijdt meer dan 9 procent van de Amerikaanse bevolking aan diabetes en heeft 85 procent van de mensen met diabetes overgewicht. Verlies van buikvet in T2DM, als onderdeel van het totale gewichtsverlies, helpt T2DM te beheersen door de werking van insuline te verbeteren. Volgens de American Diabetes Association (ADA) kunnen verschillende eetpatronen, als onderdeel van een calorierijk maaltijdplan, worden gebruikt om af te vallen. Deze patronen omvatten het mediterrane dieet; Dieet benaderingen om te stoppen met hypertensie, of DASH-dieet; en op planten gebaseerde, lagere vet- en koolhydraatarme plannen. De ADA heeft geconstateerd dat aanzienlijke gewichtsreducties vaak worden bereikt door middel van intensieve leefstijlprogramma's met voortdurende follow-up. Het overzichtsartikel in het "International Journal of Obesity" vond geen bewijs ter ondersteuning van een specifieke methode voor gewichtsverlies die gericht is op visceraal vetverlies.
Oefening en verlies van maagvet
Een gezamenlijke verklaring van ADA en American College of Sports Medicine, gepubliceerd in het decembernummer van "Diabeteszorg", beveelt aan dat volwassenen met T2DM minimaal 150 minuten per week matige intensiteitsoefeningen uitvoeren om de bloedglucoseregulatie te verbeteren en het risico op hart- en vaatziekten te verlagen. Het is echter niet waarschijnlijk dat deze hoeveelheid lichaamsbeweging gewichtsverlies zal bereiken bij de meeste mensen, en er kan ten minste 1 uur per dag nodig zijn voor succes. Een artikel gepubliceerd in de uitgave van 2007 van "The International Journal of Obesity" beoordeelde 16 onderzoeken naar oefeninterventies en verlies van visceraal vet, en concludeerde dat aërobe oefening hielp bij het verlies van visceraal vet - naarmate het niveau van lichaamsbeweging toenam, en ook visceraal vetverlies. Krachttraining kan ook helpen, volgens een kleine studie gepubliceerd in de maart 2005 editie van "Diabetes Care." In deze studie verloren mannen met T2DM meer abdominaal vet door twee sessies van progressieve weerstandstraining per week op te nemen.
Voorzorgsmaatregelen en volgende stappen
Hoewel het niet bekend is dat diabetes abdominale obesitas veroorzaakt, is extra maagvet gekoppeld aan insulineresistentie en het risico op pre-diabetes en T2DM. Gewichtsverlies inspanningen veroorzaken over het algemeen een verlies van algehele lichaamsvet, maar voldoende beweging kan een preferentieel verlies van lichaamsvet veroorzaken. Als u hulp nodig heeft met gewichtsverlies, of als u van plan bent om een trainingsprogramma te starten, neem dan contact op met uw arts en het diabeteszorgteam. Als uw bloedsuikers niet goed onder controle zijn, raadpleeg dan uw arts.
