Het eerste trimester of drie maanden van de zwangerschap kan vele risico's voor de zich ontwikkelende foetus opleveren. Omdat organen, gelaatstrekken, skeletweefsel en ledematen zich op dit moment ontwikkelen, kan elk negatief effect op de foetus leiden tot ernstige geboorteafwijkingen. Hoewel de meeste risico's voor de zwangerschap niet kunnen worden veranderd, omdat ze worden veroorzaakt door genetische afwijkingen of implantatieproblemen, kunnen sommige risico's voor vroege zwangerschap worden gewijzigd door veranderingen in levensstijl.
Miskraam
Miskraam is gebruikelijk in het eerste trimester; tot 20 procent van alle gediagnosticeerde zwangerschappen eindigt in een miskraam, de meeste vóór 13 weken. Ten minste 50 procent van alle miskramen worden veroorzaakt door chromosomale afwijkingen en zijn niet te voorkomen volgens het Amerikaanse Congres van Verloskundigen en Gynaecologen (ACOG). Veel miskramen zijn het gevolg van een aangetaste eicel, een abnormale zwangerschap waarbij de placenta en de zwangerschapszak groeien maar er geen embryo ontstaat. Roken, gebruik van illegale drugs en alcoholgebruik in het eerste trimester verhogen allemaal het risico op een miskraam.
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap - zwangerschap geïmplanteerd buiten de baarmoeder - komt voor bij één op de 40 tot 100 zwangerschappen. De meest voorkomende plaats van buitenbaarmoederlijke zwangerschap is de eileider, maar ectopische zwangerschappen kunnen zich in de buik, eierstok of baarmoederhals implanteren. Pelvic inflammatory disease, endometriosis en tubal ligation reversal verhogen allemaal het risico op ectopische zwangerschap. Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen zijn niet levensvatbaar omdat de ruimte waarin ze worden geïmplanteerd niet groot genoeg is om hun voortdurende groei te ondersteunen, in de meeste gevallen, hoewel af en toe buikzwangerschappen overleven. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt meestal gediagnosticeerd als er geen foetaal weefsel in de baarmoeder wordt waargenomen bij echografie of omdat er pijn ontstaat.
Buitenbaarmoederlijke zwangerschappen moeten operatief worden opgelost of door chemotherapie, zoals methotrexaat. De buis zelf moet mogelijk ook operatief worden verwijderd. Een gescheurde buitenbaarmoederlijke zwangerschap is een medisch noodgeval en moet onmiddellijk worden behandeld om het leven van de moeder te redden; oncontroleerbare bloeding kan snel optreden.
Aangeboren afwijkingen
De groeiende foetus loopt het grootste risico op verworven aangeboren afwijkingen tussen de achtste en dertiende week van de zwangerschap. Blootstelling aan schadelijke stoffen zoals drugs, alcohol of toxines in deze kwetsbare tijd kan geboorteafwijkingen veroorzaken, evenals ziekten zoals cytomegalovirus, rubella, syfilis, toxoplasmose en af en toe waterpokken, volgens het Penn State Children's Hospital. Maar geboorteafwijkingen kunnen ook spontaan voorkomen. Geboorteafwijkingen komen voor bij een op de 33 zwangerschappen, en de meeste komen voor in de eerste drie maanden van de zwangerschap, stelt de Centers for Disease Control.
Veelvoorkomende geboorteafwijkingen die zich in de eerste drie maanden ontwikkelen, omvatten hartafwijkingen, die tussen een derde tot een vierde van alle geboorteafwijkingen, neurale buisdefecten, inclusief spina bifida en anencefalie, of een tekort aan hersenweefsel omvatten. Deze hebben invloed op één op de 1000 geboorten. Gezichtsgebreken zoals gespleten lip en gehemelte beïnvloeden een bij 700 tot 1000 geboorten. Als u dagelijks 400 mg foliumzuur gebruikt en alcohol vermijdt, stopt u met roken en gebruikt u geen illegale drugs om uw kans op geboorteafwijkingen te verkleinen.
