Er zijn veel oorzaken voor de achteruitgang van spieren. Spierverlies of atrofie vindt plaats in twee basisvormen: amyloïde atrofie waarbij de spieren wegsappen door gebrek aan lichaamsbeweging en neurogene atrofie, wat spierverslechtering is door ziekte of letsel. Atrofie van de spieren kan uiterst invaliderend zijn en kan lijders beroven van het vermogen om te lopen en de basiskracht weg te nemen die nodig is voor dagelijkse activiteiten. In sommige gevallen, als de oorzaak van de atrofie is vastgesteld, kunnen chirurgie en fysiotherapie helpen om de effecten van spierverspilling tegen te gaan.
Veroudering en letsel
Veroudering kan ertoe leiden dat personen bedlegerig of gehandicapt raken tot het punt waarop zij bijna volledig sedentair zijn. Wanneer dit gebeurt verliezen ze de spierspanning en na verloop van tijd gaat dit gepaard met atrofie. Aanzienlijke schade kan ook leiden tot spieratrofie, zoals in gevallen waarbij een persoon enigszins verlamd raakt en zijn spieren wegkwijnen door gebrek aan gebruik. Veroudering en verwonding veroorzaakt door spieratrofie worden geclassificeerd als amyotrophie. Fysiotherapie en goede voeding worden meestal voorgeschreven om dit type atrofie te bestrijden.
Zenuwziekten
Verschillende ziektes zijn van invloed op zenuwen die de spieren beheersen, met als gevolg atrofie. De belangrijkste van deze ziekten zijn amyotrofische laterale sclerose (ALS), die ook bekend staat als de ziekte van Lou Gehrig, het syndroom van Guillain-Barre en polio. Bij alle drie deze aandoeningen is de communicatie tussen zenuwen en spieren verminderd. Spieren verliezen het vermogen om te functioneren in reactie op zenuwsignalen en het resulterende gebrek aan mobiliteit leidt tot verspilling.
Beroerte
Een beroerte treedt op wanneer een slagader verstopt raakt of barst, waardoor de bloedstroom in de hersenen wordt onderbroken. Het resultaat is een periode waarin zuurstof ontbreekt en hersencellen afsterven. Een beroerte kan mild tot ernstig zijn en de gevolgen hiervan kunnen spierverspilling zijn. Uitgebreide fysiotherapie is vaak vereist om atrofie om te keren of ten minste de spiertonus te verbeteren.
Motor Neuropathie
Motorische neuropathie is een aandoening waarbij de motorische zenuwvezels zijn beschadigd. Deze verwoesting van de motorische zenuwvezels veroorzaakt zwakte, gebrek aan spiercontrole en uiteindelijk verlies van spieren. Een veel voorkomende vorm van dit type neuropathie wordt multifocale motorische neuropathie genoemd, waarbij progressieve verzwakking en spierafname van de armen optreedt. Veel voorkomende behandelingen voor motorische neuropathie zijn de toediening van cyclofosfamide of humaan immunoglobuline (HIG).
Spierdystrofie
Spierdystrofie is geen enkele ziekte, maar een verzamelnaam voor een groep spierzwakte-aandoeningen die een genetische (overgeërfde) component hebben. Bij deze ziekten degenereren en sterven de spiercellen en -weefsels progressief. Deze ziekten zijn ongeneeslijk en verslechteren als ze niet worden gebruikt. Agressieve fysiotherapie is vaak de enige behandeling.
Artritis
Verlammende vormen van artritis zoals reumatoïde en osteoartritis leiden tot spieratrofie bij patiënten. Artritis veroorzaakt een ontsteking van de gewrichten, waardoor ze stijf worden en beweging moeilijk wordt. De bijbehorende pijn van artritis kan ervoor zorgen dat patiënten extreem zittend worden, wat leidt tot spierverspilling. Artsen schrijven vaak pijnstillers en ontstekingsremmende middelen voor om stijfheid en ongemak te verminderen. Patiënten worden aangemoedigd om te oefenen om te helpen de spiertonus te behouden en elke atrofie te keren die is opgetreden tijdens sedentaire perioden.
