Bipolaire stoornis is een psychiatrische aandoening die ook bekend staat als manische depressie. Het verschijnt meestal in de late tienerjaren of vroege volwassen jaren en wordt gekenmerkt door een gemoedstoestand die wisselt tussen depressie en manie. Een bipolaire stoornis kan worden behandeld met een aantal medicijnen zoals lithium en valproïnezuur, waarvan bekend is dat ze gewichtstoename veroorzaken als gevolg van een toename van de eetlust en veranderingen in het koolhydraatmetabolisme. Gelukkig zijn er een aantal opties die minder waarschijnlijk dit verontrustende neveneffect veroorzaken.
lamotrigine
Lamotrigine is een breedspectrum anticonvulsieve medicatie die wordt gebruikt voor de behandeling van een breed scala aan convulsies en is ook goedgekeurd voor de behandeling van bipolaire stoornissen. Lamotrigine lijkt te werken door neurale membranen te stabiliseren en neurotransmitters in neuronen in sommige hersengebieden te vertragen. Het wordt vaak beschouwd als een goed alternatief voor de medicatie valproïnezuur waarvan bekend is dat het gewichtstoename veroorzaakt. Bijwerkingen van lamotrigine kunnen hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid en vermoeidheid omvatten. Het is ook bekend dat het bij sommige patiënten uitslag veroorzaakt, die soms ernstig kan zijn. Elke uitslag, samen met bijwerkingen die ernstig of persistent zijn, moet aan een arts worden gemeld
carbamazepine
Carbamazepine is een ouder anticonvulsivum dat wordt gebruikt voor de behandeling van partiële aanvallen. Eén vorm van het medicijn is goedgekeurd voor de behandeling van bipolaire stoornissen. Het werkt door het snel afvuren van neuronen in de hersenen te remmen door de beweging van natrium te verstoren. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn maagklachten, duizeligheid en wazig zicht. Bovendien kan een zeldzame maar potentieel fatale uitslag optreden, samen met de mogelijkheid van ontwikkeling van bloedaandoeningen. Incidenteel bloedonderzoek kan nodig zijn om hematologische processen te controleren en elke uitslag moet aan een arts worden gemeld.
oxcarbazepine
Oxcarbazepine, een nieuwere chemische vorm van carbamazepine, is goedgekeurd voor de behandeling van convulsies en werkt op vergelijkbare wijze om de zenuwoverdracht te belemmeren door de beweging van natrium te vertragen. Hoewel het niet is goedgekeurd voor de behandeling van een bipolaire stoornis, is het volgens een rapport gepubliceerd in Primary Care Companion to The Journal of Clinical Psychiatry effectief gebleken. Bijwerkingen kunnen minder vaak voorkomen dan carbamazepine, maar kunnen nog steeds last hebben van maagklachten, hoofdpijn en duizeligheid. Het kan ook hyponatriëmie en uitdroging veroorzaken. Huidveranderingen, ademhalingsmoeilijkheden of andere symptomen van uitdroging moeten onmiddellijk aan een medische professional worden gemeld.
topiramaat
Topiramaat is een ander anticonvulsivum dat mogelijk nuttig is voor de behandeling van bipolaire stoornissen en dat, hoewel nog niet goedgekeurd, wordt gebruikt als een off-label medicijn voor de aandoening. Het lijkt te werken door een enzym, bekend als koolzuuranhydrase, in de hersenen te blokkeren en door de zuurgraad van het hersenweefsel te verhogen. Topiramaat is van veel belang als alternatief voor bipolaire medicatie omdat het bij sommige patiënten daadwerkelijk gewichtsverlies kan veroorzaken. Andere bijwerkingen kunnen zijn: veranderingen in het geheugen, mistig denken, duizeligheid en slaperigheid. Gezichtsproblemen kunnen wijzen op de ontwikkeling van glaucoom dat onmiddellijke medische aandacht vereist.
Ziprasidone
Ziprasidone, een atypisch antipsychoticum, is goedgekeurd voor de behandeling van schizofrenie en bipolaire stoornissen. Het werkingsmechanisme bij de behandeling van manische episodes is niet goed begrepen. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn duizeligheid, slaperigheid, misselijkheid en bewegingsstoornissen. Pfizer, de fabrikant van ziprasidon, heeft gemeld dat, hoewel sommige patiënten gewichtstoename melden, klinische studies hebben aangetoond dat gewichtstoename met ziprasidon niet hoger was dan die van placebo. Ernstigere bijwerkingen kunnen zijn veranderingen in het hartritme en de ontwikkeling van neurologische schade op de lange termijn, ook wel tardieve dyskinesie genoemd. Patiënten die ziprasidon gebruiken, moeten af en toe worden gecontroleerd op de ontwikkeling van cardiale en neurologische aandoeningen.
