Bronchitis en kinkhoest zijn twee aandoeningen aan de luchtwegen die vergelijkbare symptomen hebben. Deze gelijkenis maakt het bijzonder moeilijk om de ene boven de andere te diagnosticeren. Ondanks hun vergelijkbare symptomen verschillen de twee aandoeningen in hun oorzaken, hun diagnostische testen en hun behandeling. Raadpleeg uw zorgverlener in plaats van een zelfdiagnose van deze luchtwegaandoeningen te proberen.
Bronchitis
De term "bronchitis" verwijst naar een ontsteking van de bronchiën, de luchtwegbuizen die zuurstof in de longen brengen. De twee soorten bronchitis zijn acuut en chronisch. Volgens de American Lung Association kan acute bronchitis worden veroorzaakt door virussen en bacteriën, waaronder de bacterie die de kinkhoest veroorzaakt. Symptomen van acute bronchitis zijn hoest met de productie van geelgroen slijm, koorts, kortademigheid en pijn op de borst. Chronische bronchitis is een aandoening waarbij een persoon langdurig hoest heeft met slijmproductie. Volgens Medline Plus is roken de meest voorkomende oorzaak van chronische bronchitis. Symptomen zijn onder meer hoesten met of zonder slijm, vermoeidheid, kortademigheid en piepende ademhaling. Het belangrijkste verschil is dat acute bronchitis na enkele dagen of weken verdwijnt, terwijl chronische bronchitis meestal maanden duurt.
Kinkhoest
Kinkhoest is een longontsteking die wordt veroorzaakt door een specifieke bacterie die Bordetella pertussis wordt genoemd. Dienovereenkomstig is de andere naam voor de kinkhoest pertussis. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention beginnen de symptomen van de kinkhoest met een infectie van de bovenste luchtwegen, vergezeld van loopneus en congestie. Geïnfecteerde mensen ontwikkelen uiteindelijk de kenmerkende hoest, die komt in een reeks hoestbuien die je buiten adem houden en je dwingen om lucht krachtig in te ademen, waardoor de karakteristieke "kinkhoest" wordt geproduceerd. Andere symptomen zijn koorts, kortademigheid en pijn op de borst.
Diagnose
Bronchitis of kinkhoest kan op verschillende manieren worden gediagnosticeerd. De diagnose voor bronchitis is meestal klinisch, wat betekent dat de symptomen van slijm-producerende hoest, koorts en een voorgeschiedenis van een recente ademhalingsinfectie of roken helpen bij de diagnose. Wanneer een zorgverlener naar de borst van iemand met bronchitis luistert, hoort hij waarschijnlijk een piepende ademhaling, een hoog geluid bij uitademing van lucht of rhonchi, een ruw, ratelend geluid in de borst. Een thoraxfoto kan soms helpen bij de diagnose van bronchitis. Mensen met kinkhoest kunnen ook rhonchi hebben, maar de kenmerkende hoest en kink geeft meestal de diagnose weg. Verschillende laboratoriumtests kunnen helpen bij het diagnosticeren van pertussis, meestal op basis van een monster van de secreties achter in de keel.
Behandeling
De behandeling van bronchitis en de kolossale hoest zijn ook verschillend. Volgens de American Lung Association is ondersteunende zorg met vloeistoffen en koortsremmende medicijnen de belangrijkste behandeling voor acute bronchitis. Af en toe worden hoestmedicijnen, luchtbevochtigers of geïnhaleerde luchtwegverwijders gebruikt, hoewel een recent Cochrane-overzicht van de medische literatuur suggereert dat de laatste niet nodig zijn. De behandeling voor chronische bronchitis is hetzelfde, met toevoeging van strategieën voor stoppen met roken, indien van toepassing. Antibiotica kunnen noodzakelijk zijn, vooral als een patiënt met bronchitis longontsteking ontwikkelt. Volgens nationale richtlijnen moet antibiotica worden gereserveerd voor patiënten met ten minste één belangrijk symptoom - bijvoorbeeld een verhoogde kortademigheid of sputumproductie - en één risicofactor - bijvoorbeeld ouder dan 65 jaar. Voor kinkhoest is de behandeling antibiotica. Echt jonge of oudere patiënten met de kolossale hoest hebben mogelijk een ziekenhuisopname nodig met zuurstof, intraveneuze vloeistoffen, antibiotica en andere ondersteunende behandelingen.
