Voetproblemen kunnen verergeren - het lijkt erop dat, als de voeten pijn doen, al het andere pijn doet. Voetaandoeningen kunnen problemen veroorzaken met staan, lopen, rennen en kunnen een bron van moeilijkheden zijn in het dagelijks leven. Een onderzoek door de American Orthopedic Foot and Ankle Society wees uit dat 88 procent van de Amerikaanse vrouwen schoenen draagt die te klein zijn, en 55 procent van die vrouwen heeft eeltknobbels als gevolg. Er zijn verschillende operaties om deze problemen te behandelen.
De Keller-procedure
Bij een Keller-bunionectomie wordt meestal een chirurgische verwijdering van het kraakbeenoppervlak en een deel van de basis van het bot in de grote teen, de proximale falanx genoemd, die in contact komt met het eerste grote bot in de voet, het eerste middenvoetsbeentje genoemd. Het gewricht dat deze twee botten vormen, wordt het eerste metatarsale-falangeale gewricht genoemd. Een onderzoek uitgevoerd door Drs. Marc en Edward Rankin van Washington, D.C., concludeerden dat deze procedure een succesvolle behandelingsoptie is voor chronische artritispijn in het grote teengewricht, indien uitgevoerd om de juiste redenen bij de juiste patiënt. In gevallen van ernstige artritis, of voor patiënten van wie de conditie of andere factoren zoals leeftijd of mobiliteitstoestand een meer complexe voetoperatie verbieden, is de Keller-procedure een eenvoudige manier om ernstige artritispijn te verlichten.
De zilveren procedure
De zilveren bunionectomie omvat typisch verwijdering van de benige prominentie, of aansporing, die langs het mediale of binnengedeelte van het gewricht van de grote teen bestaat. Deze aansporing vormt als gevolg van chronische druk van factoren, waaronder slecht passende schoenen. Constant wrijven en druk veroorzaken dat de voet overtollig bot produceert, een exostose genoemd, op de plaats van de druk. De Silver-procedure is een eenvoudige, succesvolle manier om bunionvorming te behandelen bij patiënten die geen bijbehorende hoekvervormingen van de voet vertonen.
De McBride-procedure
De McBride-bunionectomie is een uitbreiding van de eenvoudigere Silver-procedure. Hoewel de McBride-techniek de zilveren bunionectomie omvat en dupliceert, heeft deze aanvullende stappen. Deze extra stappen omvatten het overbrengen van een kleine pees van de basis van de grote teen naar het eerste middenvoetsbeen in de voet. Deze overdracht is gericht op het oplossen van de hoekige misvorming van de voet die verbreding veroorzaakt en bijdraagt aan de hoeking van de grote teen. De procedure verbetert de algemene uitlijning van de voet en de grote teen. In 1991 evalueerden de onderzoekers Mann en Pfeffinger een grote populatie die McBride-procedures onderging. In hun onderzoek vonden ze na de procedure een tevredenheidspercentage van 92 procent, waarbij 10 procent na de operatie elk type schoen kon dragen. De onderzoekers concludeerden dat de McBride-procedure een aanvaardbare procedure is, maar deze moet worden overwogen in een beperkte populatie die lichte tot matige voetmisvormingen vertoont; vanwege deze beperkingen zijn de populariteit en frequentie van gebruik in de loop der jaren het slachtoffer geworden van de meer populaire procedure van Austin.
De Austin-procedure
De Austin-bunionectomie omvat de verwijdering van de exostose, of benige prominentie langs de binnengrens van het grote teengewricht. Het creëert ook een snee in het bot, een osteotomie, net onder de middenvoet of de ronde gewrichtskop van het bot. De snit heeft de vorm V, de zogenaamde chevron. Door deze osteotomie kan de kop van het middenvoetsbeen lateraal worden geschoven, of in de richting van de kleine teen. De combinatie van het verwijderen van de botspoor en het snijden en glijden van de kop van het eerste middenvoetsbeen elimineert het spoor en vermindert de hoekige misvorming van dat bot en de grote teen, waardoor de voet effectief smaller wordt. Het verkleinen van de hoek en het versmallen van de voet verbetert de uitlijning en elimineert het drukpunt in het gebied waar de bunion zich in de eerste plaats heeft gevormd.
