Bekkenkanteling speelt een belangrijke rol bij de vraag of een atleet rugpijn ervaart. Wanneer het bekken in een neutrale positie is uitgelijnd, wordt het gewicht gelijkmatig verdeeld en gelijk verdeeld over de gewervelde dieren en de schijven van de wervelkolom. Als gevolg hiervan is letsel minder waarschijnlijk. Als het bekken naar voren of achteren wordt gekanteld, wordt de wervelkolom in een mechanisch achtergestelde positie geplaatst. Personen met een bekken dat naar voren of naar achteren kantelt, hebben daarom meer kans op rugpijn door overmatige druk en spieronevenwichtigheden die optreden bij bekkenkantelen. Therapeutische oefeningen en behandelingen kunnen de rugpijn als gevolg van bekkenkantelen verminderen.
Anterior Tilt
Bekkenkanteling vindt plaats in het sagitale vlak, wat betekent dat het bekken ofwel naar voren of naar achteren kan kantelen. Voorwaartse kanteling van het bekken omvat de heup of iliacale botten die naar voren draaien. Deze aandoening, ook bekend als anterieure tilt, gaat meestal gepaard met overmatige lordose van de wervelkolom. Lordosis is een aandoening waarbij de ruggengraat naar achteren holt en een holle grot in het gebied met de lage rug creëert. Sommige lordose komt van nature voor in de lage rug of lumbale regio van een neutrale wervelkolom.
Posterior Tilt
Achterwaartse of achterwaartse kanteling is het tegenovergestelde van anterieure kanteling. De heup- of iliacale botten worden achterwaarts gedraaid in deze toestand. Laterale tilt gaat meestal gepaard met overmatige kyfose van de wervelkolom. Kyphosis, het tegenovergestelde van lordose, heeft betrekking op een afronding of afzakken van de onderrug wat resulteert in meer van een bult in het lumbale gebied van de wervelkolom.
Betekenis
Overmatige kyfose of lordose in het lumbale gebied van de wervelkolom resulteert in een verwijding of vernauwing van het foramen intervertebrale. Het intervertebrale foramen is de opening waardoor de zenuwen het ruggenmerg verlaten om de spieren te innerveren en sensorische signalen uit de aanhangsels terug te geven. Als de zenuwen die uit het foramen van de tussenwervelschaal komen, worden geraakt of worden samengeknepen, kan zenuwpijn of verlies van spiercontrole het gevolg zijn. Volgens Chris Gellert, MPT, kan anterieure bekkenkanteling de dura en bloedvaten van zenuwwortels comprimeren, waardoor mogelijk zenuwproblemen van de onderste ledematen ontstaan. Hoewel bekkenkanteling niet altijd deze omstandigheden creëert, hebben onjuiste spinale patronen meer kans om pijn te vertonen vanwege het mechanische nadeel dat de ruggengraat kantelt. Daarom is rugspierbelasting gecontra-indiceerd door bekkenkanteling. Bovendien gaat overmatige kanteling meestal gepaard met onjuist uitgebalanceerde spieren die ofwel te lang worden verlengd of ingekort. Ongemak is een gevolg van spieronbalans bij velen met bekkenkanteling.
Behandeling
Verschillende vormen van therapie kunnen worden gebruikt om vormen van overmatige bekkenkanteling te behandelen. Het rekken van te sterke en verkorte spieren wordt vaak gebruikt als een vorm van behandeling, evenals het versterken van een zwakke en overmatig verlengde spiermassa. De heupbuigers, bilspieren, hamstrings, onderrug en buikspieren zijn de belangrijkste spieren die worden behandeld om de bekkenkanteling te beïnvloeden. Massage en fysiotherapie worden ook vaak gebruikt om overmatige tilt te behandelen.
Gerelateerde voorwaarden
Scoliose kan ook optreden wanneer het bekken zijdelings naar één kant kantelt vanwege een verkort been of een strakker torsomechanisme. Scoliose omvat zowel laterale flexie als rotatie van de wervelkolom die een onnatuurlijke kracht uitoefent op de schijven en zenuwen die uit de wervelkolom komen. Heel vaak ervaren mensen met scoliose een gebrek aan zenuwfeedback in delen van hun lichaam als gevolg van scoliose. Volgens de NSCA moeten mensen met scoliose vermijden hun rug te belasten met overgewicht om letsel te voorkomen.
