Bronchitis is de zwelling van de buizen die naar de longen leiden en longontsteking is een ernstige infectie van de longen. Zowel bronchitis als pneumonie worden vaak veroorzaakt door bacteriën of virussen en worden gekenmerkt door koorts, hoofdpijn, hoest met dik slijm, moeite met ademhalen en pijn in de borstkas. Beide omstandigheden zijn ernstig, vooral bij zeer jong en oud. Antibiotica zijn de geneesmiddelen bij uitstek om bacteriële bronchitis en pneumonie te behandelen, hoewel ze niet effectief zijn wanneer een virus verantwoordelijk is voor de aandoening.
macroliden
Macroliden zoals azithromycine, erytromycine of clarithromycine voorkomen de groei van bacteriën door de eiwitsynthese in de bacteriële cel te remmen. Volgens de gezondheidsgids 'The New York Times' kunnen patiënten met milde bronchitis en longontsteking thuis worden behandeld met orale macroliden, naast voldoende rust- en koortstherapieën. Als de toestand van de patiënt echter ernstig is, kan ziekenhuisopname nodig zijn en kan intraveneuze toediening van de antibiotica vereist zijn.
De macroliden worden meestal gedurende zeven tot 21 dagen voorgeschreven en moeten elke zes tot acht uur worden ingenomen. Vaak voorkomende bijwerkingen van macroliden zijn een maagklachten, huiduitslag, piepende ademhaling en jeuk.
fluoroquinolonen
Fluroquinolonen zijn een groep antibiotica die het replicatieproces van bacterieel genetisch materiaal remmen, waardoor de voortplanting van bacteriën wordt voorkomen. Fluoroquinolonen worden in twee groepen verdeeld en zijn een gebruikelijke keuze om bronchitis en pneumonie te behandelen. De oudere groep omvat ciprofloxacine, norfloxacine en oflaxicine, terwijl de nieuwere groep gemifloxacine en levofloxacine bevat.
Net als bij macroliden kunnen fluoroquinolonen ook oraal of intraveneus worden toegediend, afhankelijk van de toestand van de patiënt. Volgens de Merck-handleiding voor beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg kan ongeveer 5 procent van de patiënten die fluoroquinolonen gebruiken maagstoornissen veroorzaken. Meer ernstige bijwerkingen zoals toevallen zijn zeldzaam.
Bètalactams
Beta-lactams zijn penicilline-achtige antibiotica die de groei van de bacterie voorkomen door hun celwand te verstoren die essentieel is voor hun structuur en functie. Hoewel traditionele penicillines niet effectief zijn om bronchitis en pneumonie te behandelen, zijn penicillinederivaten zoals amoxicilline en amoxicilline-clavulanaat tamelijk effectief.
Bèta-lactams kunnen ook oraal of intraveneus worden toegediend en de duur van de behandeling hangt af van de ernst van de aandoening. Een studie die in de editie van april 2004 van het "British Medical Journal" werd gepubliceerd, beweert dat bij kinderen met niet-ernstige pneumonie de behandeling met oraal amoxicilline gedurende drie dagen even effectief was als vijf dagen.
