De National Basketball Association heeft in zijn geschiedenis vele grote langeafstandsfotografen gezien, maar Ray Allen staat alleen als de absolute leider. Met 3.209 driepunters gemaakt in het seizoen 2013, is zijn leerboek-schiettechniek aangescherpt door uren oefenen en herhalen. Allen begrijpt dat schietmechanismen het verschil kunnen zijn tussen een goede basketbalspeler en een geweldige, en de enige manier om voor consistentie te zorgen, is door elke keer op de juiste manier op de basketbal te schieten.
Oefening baart kunst
Allen schiet honderden opnames per dag om zijn techniek te perfectioneren, inclusief een routine voor elke game waarbij hij 150 shots moet maken. Hij schiet vanaf vijf plekken op de vloer en moet vijf foto's maken voordat hij van vijf verschillende afstanden naar de volgende plek gaat. Tussen elke set schiet hij vijf foutloze schoten. Dit is een indrukwekkende prestatie als je bedenkt dat hij dan een regulier NBA-spel speelt.
Dingen blijven hetzelfde
Allen schiet elke keer met hetzelfde formulier. Zijn rechterarm heeft de vorm van de letter "L" en zijn rechterelleboog is elke keer als hij de bal loslaat in dezelfde positie vergrendeld. Het betekent dat de bal elke keer hetzelfde pad in de richting van de basket zal afleggen. Hij laat de bal los op het hoogtepunt van zijn sprong, zodat het basketbal de juiste boog heeft en meer kans maakt om in de basket te vallen.
Het onderlichaam
In elke situatie viert Allen zijn voeten omhoog naar de basket voordat hij zijn slag laat schieten met zijn knieën licht gebogen, zodat hij snel zijn schot kan maken. De teen van zijn schietvoet wordt direct op de ring gericht, waardoor zijn schouders en hoofd haaks op de mand staan. Zijn gewicht is gelijk verdeeld zodat hij recht omhoog springt en recht naar beneden komt. Er is geen extra beweging die ervoor kan zorgen dat zijn schot van koers verandert.
Volgende door
Terwijl Allen springt om te schieten, wordt zijn pols naar achteren gebogen, zodat zijn hand naar boven wijst en zijn vingertoppen naar achteren gericht zijn op zijn schietschouder. De bal rust op de vingertoppen van zijn schiethand. Zijn niet-vallende hand beveiligt alleen de bal. Tijdens het springen strekt hij zijn arm naar boven uit en beweegt zijn pols om backspin te creëren. Hij houdt dan zijn vervolging vast alsof hij het basketbal vaarwel zegt. Zelfs na het uitvoeren van elk van deze stappen, blijft Allen op één plaats en kijkt hij naar de vlucht van de bal voordat hij zich omdraait om over de vloer te rennen.
