Kalium is het meest voorkomende kation, of positief geladen ion, dat wordt aangetroffen in menselijke cellen. Kalium is noodzakelijk voor het goed functioneren van skeletspieren, nieren en het hart. Het effect van laag bloedkalium op de hartspier kan een disfunctioneel hartritme veroorzaken, wat zich kan manifesteren op het ECG. Bepaalde ziekten kunnen resulteren in een verhoogd kaliumverlies uit het lichaam.
Het elektrocardiogram
Het elektrocardiogram of EKG is een diagnostisch hulpmiddel dat wordt gebruikt bij het interpreteren van elektrische activiteit in het hart. Elektrische activiteit in het hart hangt af van intacte structuren in het hart en de juiste hoeveelheden elektrolyten zoals kalium en calcium. Voordat diagnostische inspanningen worden geïnitieerd, is het verkrijgen van een baseline-ECG van een patiënt voorafgaand aan een ziekte of hartgerelateerde aandoening buitengewoon gunstig. Er kunnen echter redelijke interpretaties van het ECG worden gemaakt door ervaren artsen zonder een baseline ECG. De eigenlijke ECG-procedure kan worden uitgevoerd door getrainde technici en verpleegkundigen, evenals door artsen.
Oorzaken van laag kalium
Hypokaliëmie, of laag kalium, wordt gedefinieerd als kaliumspiegels lager dan 3,7 milli-equivalenten per liter, of mEq / L, bloed. Een lage kaliumconcentratie in het bloed kan het gevolg zijn van de gebruikte inname van kalium in de voeding. Gastro-intestinale verliezen, of verlies van kalium uit het spijsverteringskanaal, is een veel voorkomende oorzaak van lage kaliumspiegel; braken en diarree zijn gastro-intestinale oorzaken van kaliumarm bloed. Hypokaliëmie kan ook het gevolg zijn van verhoogd urinair verlies van kalium, zoals van het gebruik van diuretica, magnesiumarm in het bloed en toename van de pH, of verminderde zuurgraad, van bloed.
Kaliumverordening
Regulering van kalium is belangrijk bij het voorkomen van nadelige gevolgen die samenhangen met kaliumonbalans. De nieren zijn voornamelijk betrokken bij de uitscheiding van kalium uit het lichaam. Om de snelheid van kaliumuitscheiding aan te passen, moeten de nieren reageren op hormonale invloeden in het lichaam. Aldosteron - een steroïde hormoon geproduceerd door de bijnieren - is de belangrijkste hormonen die betrokken zijn bij kaliumregulatie; de afgifte van aldosteron uit de bijnieren resulteert in verhoogde kaliumuitscheiding in de nieren. De afgifte van aldosteron wordt veroorzaakt door verhoogde niveaus van kalium in het bloed, maar de afgifte wordt geremd wanneer de kaliumspiegel in het bloed laag is.
Behandeling van laag bloedkalium
De eerste stap in de behandeling van kaliumarm kalium is het identificeren en verhelpen van de oorzaak; bijvoorbeeld, als de oorzaak van kaliumarmoede in het bloed te wijten is aan langdurig braken, is het geven van een anti-emeticum of een medicijn dat braken voorkomt de beste eerste stap in de behandeling van kaliumarm kalium. Herstel van normale kaliumspiegels in het bloed kan meestal worden bereikt met orale inname van kaliumchloride of KCl-tabletten. Volgens de 'Principes van Davidson & Practice of Medicine' kunnen ernstigere gevallen van kaliumarmoede in het bloed worden behandeld met intraveneuze of IV-infusie van kalium in een ader. Herstel van normale kaliumspiegels moet overeenkomen met positieve veranderingen in het ECG.