Foetale hikken beginnen vroeg in de zwangerschap, rond de achtste tot tiende week van de zwangerschap. Wanneer de hik begint, is de baby te klein voor de moeder om ze op te merken. Maar als de baby groeit, zullen veel vrouwen ze voelen. Wanneer een foetus hapert, merkt de moeder spasmen in haar buik op die anders zijn dan andere zwangerschapsbewegingen. Foetale hikken vormen een normaal onderdeel van de ontwikkeling van een baby. Af en toe kunnen ze aangeven dat er een probleem is met de navelstreng.
Spasmen van het diafragma
Zoals hikken bij kinderen en volwassenen, worden hikken bij de foetus veroorzaakt door plotselinge sterke samentrekkingen of spasmen van het middenrif - de spier die de longen van de buik scheidt. Kort na het diafragma samentrekt de stembanden samen en sluit de luchtpijp af die naar de longen leidt. Maar hikken in de foetus verschillen van hikken na de geboorte. Wanneer onderzoekers instrumenten gebruiken om te luisteren naar foetale geluiden, produceren foetale hikken geen enkel geluid. De mond van de foetus gaat ook niet open tijdens hikken. Foetale hikken verschijnen over het algemeen als een reeks van vele, herhaalde hikken - tot 60 hikken per minuut, volgens een hoofdstuk in "Ontwikkeling van normale foetale bewegingen: de eerste 25 weken van de zwangerschap."
Voorbereiding op ademhalen
Foetale hikken zijn reflexbewegingen die van nature voorkomen, maar hun exacte oorsprong en functie zijn onbekend. Ze lijken niet het resultaat te zijn van een overvolle maag, wat een belangrijke reden is voor hik bij kinderen en volwassenen. Een leidende theorie is dat foetale hikken optreedt als een manier om het diafragma te helpen versterken, zodat het beter werkt wanneer de foetus begint met ademhalingsbewegingen. Hoewel een baby niet echt ademt terwijl hij nog in de baarmoeder is, maakt hij wel ademhalingsbewegingen ter voorbereiding op zijn leven na de geboorte. Omdat het diafragma de belangrijkste spier is die voor de ademhaling verantwoordelijk is, is het hebben van een sterk diafragma belangrijk. Deze voorbereiding op de theorie van ademhalingsbewegingen wordt ondersteund door het feit dat foetale hikken het meest voorkomt bij een zwangerschap van 10 tot 12 weken. Hierna komen ze minder vaak voor, omdat bewegingen van de foetus vaker voorkomen.
Andere theorieën
Als alternatief kunnen foetale hikken eenvoudig de oorsprong van de mens van dieren weerspiegelen en hebben ze helemaal geen functie bij menselijke foetussen. Deze evolutietheorie suggereert dat hikken slechts een overdracht zijn van dieren waarvoor hikken een belangrijke functie hebben. Kikkervisjes slikken bijvoorbeeld constant water en de luchtpijpsluiting tijdens hikken is nodig om te voorkomen dat water in hun longen binnendringt.
Een andere theorie stelt dat hikken de foetus kan helpen om reflexen te ontwikkelen die de luchtpijp afsluiten en voorkomen dat stoffen hun longen ingaan nadat ze zijn geboren. Deze reflexen zijn belangrijk, omdat ze het mogelijk maken dat de baby wordt gevoed zonder te stikken. Een probleem met deze theorie is dat het niet uitlegt waarom hikken minder vaak voorkomt als de foetus dichter bij de geboorte komt.
Navelstrengcompressie
Af en toe kan foetale hik aangeven dat de foetus niet genoeg zuurstof en voedingsstoffen binnenkrijgt. Wanneer de navelstreng vernauwd of samengedrukt wordt, neemt de bloedstroom van de placenta naar de baby af. Omdat de placenta de bron is van zuurstof en voedingsstoffen van de foetus, wordt de foetus beroofd van deze vitale stoffen. Als dit wordt waargenomen, kunnen reflexen bij de foetus het aantal lichaamsbewegingen, inclusief hikken, vergroten.
De auteur van een artikel in augustus 2012 in "BMC-zwangerschap en -bevalling" verklaarde dat vrouwen die dagelijks na 28 weken zwangerschap en dagelijks meer dan 4 keer per dag foetale hikken opmerken, hun arts moeten raadplegen om mogelijke navelstrengcompressie te controleren. Een studie gepubliceerd in de februari-editie van "The Journal of Maternal-Fetal and Neonatal Medicine" meldde echter dat foetale hikken vaker kunnen optreden zonder problemen aan te geven. In die studie voelden vrouwen met normale zwangerschappen gemiddeld ongeveer 5 keer per dag bij 28 tot 33 weken zwangerschap en ongeveer 4 keer per dag gemiddeld na 34 tot 39 weken. Omdat dit gemiddelden waren, kwamen hikjes vaker voor bij veel van deze vrouwen.
Recensie door: Mary D. Daley, MD
