Een paar van de suikers die je kent en waar je van houdt, zijn eigenlijk disacchariden - paren van eenvoudige suikers die aan elkaar zijn gekoppeld in een pakketdeal. Sucrose, lactose en maltose zijn misschien wel de bekendste daarvan. Sucrose is vooral belangrijk omdat het dient als een vorm van energieopslag in planten; als tafelsuiker, het is bijna alomtegenwoordig in het moderne dieet. Je lichaam heeft een aantal enzymen die het gebruikt om disacchariden te verbreken.
hydrolyse
Disachariden kunnen de cellen in uw lichaam niet intact binnendringen, dus moeten ze in hun componentsubeenheden worden gesplitst voordat ze goed kunnen worden opgenomen. De reactie die ze opbreekt wordt hydrolyse genoemd, een woord dat uit het Grieks komt voor splitsing van water. Zoals de naam al aangeeft, splitst een molecuul water tijdens de reactie, waarbij een waterstofion naar een van de twee bevrijde eenvoudige suikers gaat, of monosacchariden, en het overblijvende zuurstofatoom en waterstofatoom van het watermolecuul naar het andere monosaccharide gaan.
Catalysis
Bij kamertemperatuur en zonder katalysator is disaccharidehydrolyse zo traag dat deze niet met een aanzienlijke snelheid plaatsvindt. Sterke zuren werken als een katalysator om deze reactie te versnellen, en het zoutzuur in uw maag zal inderdaad sommige van de disacharidemoleculen in uw voedsel hydrolyseren. Velen van hen zullen echter intact blijven. Om deze resterende disacharidemoleculen af te breken, gebruikt je lichaam moleculen die enzymen worden genoemd - eiwitten die als katalysatoren werken om specifieke reacties te versnellen.
Enzymatische hydrolyse
In uw dunne darm komen disacchariden enzymen tegen die aan het oppervlak van de cellen in de darmwand of het epitheel zijn bevestigd. De enzymen katalyseren hydrolyse van deze disachariden; ondertussen spenderen de epitheliale cellen energie om de monosachariden actief op te nemen en naar binnen te transporteren. Vanaf hier gaan ze over in de bloedbaan, die ze door je hele lichaam voert. Hydrolyse van maltose of trehalose maakt twee glucosemoleculen vrij; sucrose bevat een fructose en een glucose, terwijl lactose glucose en galactose bevat.
lactose
Lactose, een suiker gevonden in melk, is misschien wel het meest problematische van de disacchariden. Je hebt een specifiek enzym genaamd lactase nodig om de twee suikers in lactose uit elkaar te hakken. Sommige volwassenen missen het noodzakelijke enzym en zijn dus niet in staat om lactose volledig te verteren. De resterende lactose komt terecht in de dikke darm, waar verschillende bacteriën maar al te graag eten. Deze bacteriën produceren grote hoeveelheden gas als bijproduct, mogelijk veroorzaakt diarree of hevige krampen. Van volwassenen zonder het lactase-enzym wordt gezegd dat ze lactose-intolerantie hebben.
