Zout of natrium is een mineraal. Het draagt een positieve lading. Tafelzout bestaat uit positief geladen natriummoleculen gebonden aan negatief geladen chloridemoleculen. Natrium is noodzakelijk voor veel lichaamsfuncties. Het is belangrijk voor het handhaven van de elektrische lading in cellen en het verdelen van vloeistof in het lichaam. In de gezondheid reguleert de fysiologie van het lichaam strak de natriumspiegels; bepaalde ziekten kunnen deze mechanismen verstoren en natriumonevenwichtigheden veroorzaken.
Zout en vloeistoffen
Water heeft geen positieve of negatieve lading; het is neutraal. Het ene uiteinde van een watermolecuul is echter positief en het ene uiteinde is negatief, wat betekent dat het een polair molecuul is. Natrium heeft een sterke positieve lading. Daarom zullen veel watermoleculen magnetisch aangetrokken worden tot natrium, en waar natrium zich verplaatst, volgt water. Het lichaam kan worden verdeeld in verschillende compartimenten met gevarieerde hoeveelheden natrium en water. Deze omvatten de ruimte buiten de cellen, inclusief in de bloedvaten, de ruimte buiten de bloedvaten en de ruimte binnenin de cellen. Natriumspiegels zijn veel hoger buiten de cellen, wat belangrijke implicaties heeft voor de fysiologie.
Vloeistofverschuivingen en osmose
Natrium wordt geabsorbeerd door het maagdarmstelsel en in het bloed. Verhoogd zout in de bloedvaten moedigt water aan om door de bloedvatwanden te stromen van buiten de bloedvaten en van de cellen. Deze neiging van water om over een membraan te stromen van gebieden met een lagere concentratie van een chemische stof zoals natrium naar gebieden met een hogere concentratie wordt osmose genoemd.
Korte termijn veranderingen
Te veel zoutinname verhoogt de vloeistof in de bloedvaten, waardoor de bloeddruk stijgt. Het zal de hersenen ertoe brengen om de dorst te verhogen om het verhoogde zout in balans te brengen door het in het lichaam te verdunnen. Daarnaast zullen de nieren proberen het lichaam van overtollig zout via de urine te verwijderen.
Lange termijn veranderingen
Op de lange termijn zal de verhoogde bloeddruk ervoor zorgen dat het hart groter wordt. Een vergroot hart is niet zo effectief bij het pompen van bloed en is een vorm van hartziekte. Verminderde bloedtoevoer naar de nieren zorgt ervoor dat ze hormonen afgeven die het lichaam signaleren om nog meer zout en water vast te houden in een poging om de aflevering van bloed naar de nieren te verhogen. Helaas is dit uiteindelijk contraproductief door de druk op het hart te vergroten. Het lichaam raakt zout en vocht overbelast, een aandoening die congestief hartfalen wordt genoemd.
