Skiërs van wereldklasse winnen vaak downhill race-evenementen met een fractie van een seconde. Ski coaches trainen hun racers om evenement-specifieke strategieën te gebruiken. Hun beste racers hebben de mogelijkheid om de snelste en meest efficiënte lijn op de hellingen te bepalen en de techniek om zich aan die lijn te houden. Deze concurrenten realiseren zich dat kleine misrekeningen mogelijk het verschil uitmaken tussen een gouden en een zilveren medaille. Hoewel veel van deze strategieën uniek zijn voor het specifieke type race, zijn enkele universele technieken van toepassing op alle soorten skiraces.
Open houding
Als je naar een foto van Hermann Maier of een andere skiër van wereldklasse kijkt, zul je merken dat ze een brede skistand hebben. Dit verbetert hun zijdelingse stabiliteit, waardoor het gemakkelijker wordt om een hogere kantelhoek te creëren. Racetrainer Ron LeMaster adviseert racers om schouderbreed te blijven.
Helling en hoekmeting
Een artikel op de website van het "Ski Magazine" beschrijft de geheimen van het succes van skiker Bode Miller. De auteur legt uit dat Miller extreem hoge edge-hoeken gebruikt, die wijzen op zijn superieure balansvaardigheden. Hoge hoeken maken het mogelijk om schone, strakke bochten te maken die nodig zijn voor slalom, een type race dat wordt gekenmerkt door zijn strak geplaatste poorten. Randwerk vereist helling en hoeking. Helling houdt in dat je beide ski's kantelt, zodat de randen de sneeuw snijden, en de hoekoefening bestaat uit het buigen van je knieën, heupen en enkels in de richting van de bocht.
De Tuck
Ski-racers gebruiken soms een positie die 'plooien' wordt genoemd, wat een aerodynamische positie is die de vertragende effecten van windbelemmering minimaliseert. De instopping is met name handig in de afdaling, een evenement met minimaal draaien en maximale snelheid. Racers leggen hun handen voor hun gezicht en laten hun heup zakken totdat hun peuken gelijk zijn met hun schouders. Reuzenslalom-racers gebruiken de plooi ook in sommige delen van de race. Reuzeslalom is vergelijkbaar met slalom, maar de poorten liggen verder uit elkaar. Racers kunnen de plooi gebruiken om snelheid tussen de poorten in te krijgen.
Early Edge Engagement
Recreatieve skiërs kunnen ontsnappen door hun afdaling te beginnen met een traverse of over de heuvel te gaan, maar deze methode verspilt kostbare tijd in slalom- of reuzenslalom-evenementen. De meest efficiënte ski-racers krijgen hun ski's op scherp terwijl ze nog steeds in de vallijn staan. Racetrainer Greg Gurshman legt uit dat racers ongeveer 70% van de bocht moeten hebben voltooid voordat ze de gate bereiken. Dit vereist betrokkenheid op korte termijn.
Springtechniek
Downhill-evenementencursussen hebben vaak stijgingen in de sneeuw, waardoor de skiër moet springen. Ze moeten hun snelheid behouden voordat ze de sprong naderen en recht op de stijging van de sneeuw richten zonder te keren. Hun benen strekken zich uit wanneer ze in de lucht zijn, maar hun knieën moeten buigen en hun heupen moeten tijdens de landing naar beneden vallen voor schokabsorptie.
Visuele strategieën
Sugarbush Resort recreatieve racedirecteur Doug Lewis adviseert slalom- en reuzenslalom-racers om hun hoofden op te houden en twee poorten voor zich uit te richten. Deze tactiek houdt racers op de hoogte van veranderingen in de koers en stelt hen in staat om de juiste aanpassingen aan te brengen.
Gewicht op de Downhill Ski
Beginnende skiërs leunen vaak tegen de helling aan en houden hun gewicht op de ski bergop. Dit is een angsttactiek. Ski racen vereist moed. Racers vormen snellere, strakkere bogen door hun gewicht op hun downhill ski te houden.
