Hoewel uw lichaam ongeveer 30 procent van het calcium uit het voedsel en de dranken die u consumeert absorbeert, kan de hoeveelheid variëren. Andere factoren beïnvloeden de snelheid van absorptie evenals de hoeveelheid calcium die het lichaam uitscheid in zweet, urine en ontlasting. Hoewel zowel calcium als kalium kunnen interageren met andere elektrolyten, helpt kalium de normale bloedcalciumbalans van het lichaam te handhaven door het verlies van calcium via de urine te verminderen.
Rollen van calcium en kalium
Calcium is niet alleen een essentieel onderdeel van uw botten en tanden, het speelt ook een belangrijke rol bij zenuwgeleiding, spiercontractie en bloedstolling. Daarom moet u genoeg calcium binnenkrijgen zodat de calciumspiegels in het bloed niet onder het normale dalen. Het lichaam slaat calcium op in de botten, zodat het een adequaat niveau van het mineraal op reserve kan houden. Net als calcium, helpt kalium de hartfunctie te reguleren naast spier- en zenuwactiviteit. Kalium is ook betrokken bij de nierfunctie, de vochtbalans en de productie van energie. Je krijgt kalium via voedingsbronnen. Wat niet wordt uitgescheiden uit het lichaam wordt opgeslagen in de spieren en cellen.
Calcium Absorptie
Vitamine D en K en mineralen zoals kalium, magnesium en zink helpen het lichaam om meer calcium te absorberen. Hoeveel calcium uw lichaam opneemt, hangt af van de hoeveelheid calcium die u gebruikt. De absorptie neemt af naarmate u meer inneemt. Leeftijd is een andere factor die de calciumabsorptie beïnvloedt, die het grootst is tijdens de kindertijd en de vroege kindertijd. De absorptie neemt af tijdens de volwassenheid en neemt verder af naarmate je ouder wordt. Het voedsel dat u eet, kan ook de opname van calcium verminderen. Fytinezuur en oxalaatzuur binden aan calcium, waardoor de absorptie wordt verminderd. Volle granen, noten en zaden zijn enkele van de voedingsmiddelen met een hoog fytinezuurgehalte. Bronnen van oxaalzuur omvatten bonen, zoete aardappelen en rabarber.
Verminderde calciumuitscheiding
Het toevoegen van meer kalium aan een natriumarm dieet kan de calciumuitscheiding helpen verminderen, vooral bij postmenopauzale vrouwen. Volgens de National Institutes of Health kunnen vrouwen die voldoende calcium in hun dieet opnemen de snelheid van botverlies mogelijk vertragen. Kaliumsparende diuretica kunnen ook de hoeveelheid calcium die wordt uitgescheiden in de urine verminderen, waardoor het calciumgehalte in het bloed stijgt. Als gevolg hiervan kan een hogere inname van kalium helpen voorkomen dat nierstenen zich vormen. De chemische stimulerende stof cafeïne kan de calciumuitscheiding verhogen en de absorptie verminderen, hoewel het effect minimaal is. Alcohol vermindert ook de calciumopname door enzymen in de lever te blokkeren die helpen vitamine D om te zetten in zijn actieve vorm.
hyperkaliëmie
Hyperkaliëmie - een veel voorkomende oorzaak van hartritmestoornissen - treedt op wanneer het kaliumgehalte in het bloed hoger is dan normaal. Symptomen van hyperkaliëmie zijn spierzwakte, vermoeidheid, onregelmatige hartslag of plotselinge hartstilstand. Ernstige hyperkaliëmie is een medisch noodgeval dat tot de dood kan leiden. Artsen gebruiken vaak calciuminfusie om hartritmestoornissen te normaliseren. Noodbehandeling van hyperkaliëmie omvat in het algemeen het intraveneus toedienen van calcium - kenmerkend in de vorm van calciumchloride of calciumgluconaat. Het intraveneus toedienen van calcium is meestal de eerste stap bij het beheersen van hyperkaliëmie.
