De lever is een krachtpatser van biochemische reacties, aangedreven door enzymen om de leverfunctie te bereiken. Een enzym is een molecuul dat een specifieke verbinding of effect bevordert, maar het enzym zelf blijft onveranderd. Vitaminen en mineralen werken als cofactoren, helpen enzymen bij leverfuncties, zoals ontgifting van toxines in het bloed, glucose- en glycogeenregulatie, synthese van bloedeiwitten en productie van gal en lipoproteïnen.
Ontgifting van bloed
Er kan weinig in de bloedsomloop van het spijsverteringskanaal terechtkomen, tenzij de stoffen eerst door het ontgiftingsproces van de lever gaan. Een gezonde lever elimineert onnatuurlijke verbindingen, zoals kleurstoffen voor voedingsmiddelen, onkruidverdelgers, medicijnen, alcohol en ook overtollig oestrogeen uit het bloed. De lever ontgift het bloed door twee complexe fasen. Fasen I en II veranderen vetoplosbare stoffen in wateroplosbare stoffen die uit het lichaam kunnen worden uitgescheiden.
Vitaminen en mineralen helpen daarbij. Vitaminen voor het bevorderen van de leverfunctie in fase I zijn vitamines B2, B3, B6, B12, foliumzuur, bèta-caroteen, vitamine C en vitamine E. Mineralen om de leverfunctie in fase I te bevorderen zijn koper, mangaan, selenium en zink. Fase II leverontgifting vereist het mineraal, zwavel. Een verscheidenheid aan zwavelverbindingen kan dienen als zwaveldonors. Zwavelhoudende voedingsmiddelen zijn knoflook, uien en kruisbloemige groenten, zoals broccoli.
Regulatie van glucose en glycogeen
De lever gebruikt het minerale chroom en een aminozuur, glutathion, om een glucosetolerantiefactor te creëren die werkt met insuline om de bloedsuikerspiegel te reguleren. Vervolgens verwijderen levercellen overtollige glucose en voegen glucosemoleculen samen om glycogeen te vormen, dat wordt opgeslagen voor toekomstige energiebehoeften. Glycogeenproductie wordt uitgevoerd door een reeks reacties die enzymen en vitamine B5 en biotine nodig hebben om te werken. De mineralen magnesium, mangaan en zink helpen bij de enzymatische reacties.
Bloedstolling
De plasma-eiwitten, protrombine en fibrinogeen, essentieel voor de bloedstolling, worden gesynthetiseerd door de lever. Vitamine K stimuleert de lever om protrombine te synthetiseren voor het bloed, wat leidt tot snellere stolselvorming wanneer stolling nodig is. Vitamine K is verkrijgbaar in donkergroene groene salades. Het mineraal calcium helpt ook een van de stappen voor de bloedstolling.
Gal productie
De lever maakt gal en slaat het op in de galblaas. Na een maaltijd laat de galblaas gal vrij in het eerste deel van de dunne darm. Er gal emuleert opgenomen vet in kleine wateroplosbare bolletjes, toegankelijk voor lipase, een enzym dat de bolletjes verder in vetzuren splitst, die vervolgens in het bloed worden opgenomen. Galproductie en secretie werden genormaliseerd door vitamine E en het minerale selenium in ratten vergiftigd met tetrachloorkoolstof.
Lipoproteïne-assemblage
Componenten van vet worden door de lever geassembleerd tot lipoproteïnen. Ze omvatten lipoproteïnen met lage dichtheid, LDL, die veel cholesterol bevatten en lipoproteïnen met een hoge dichtheid, HDL, rijk aan eiwitten. Het bloed transporteert LDL en HDL naar gebieden die de componenten nodig hebben en geeft deze vrij voor gebruik. Het innemen van vitamine C kan de totale cholesterolwaarden verlagen. Het minerale calcium kan de omzetting van cholesterol in galzuren verhogen, waardoor het cholesterolgehalte in het bloed wordt verlaagd.
Overweging
Tijdens Fase I van ontgifting worden vrije radicalen gecreëerd. Die moleculen met ongepaarde elektronen beschadigen cellen wanneer ze elektronen uit celmembranen pakken. De antioxidanten vitamine A, C en E zullen vrije radicalen onderdrukken. De mineralen selenium en zink bezitten ook antioxiderende kracht. Het consumeren van antioxidanten, hetzij door supplementen of voedsel, zal een gezonde leverfunctie bevorderen.
