Gevonden in een duizelingwekkende reeks van bewerkte voedingsmiddelen en dranken, simuleren kunstmatige zoetstoffen de zoete smaak van suiker zonder alle calorieën gevonden in tafelsuiker en andere calorie-geladen zoetstoffen, zoals hoog-fructose glucosestroop. Ook wel suikervervangers genoemd, kunstmatige zoetstoffen worden als nuttig beschouwd bij het bestrijden van obesitas, diabetes en metabool syndroom, die allemaal risicofactoren zijn voor hartziekten. Om deze redenen geven de American Diabetes Association en de American Heart Association kunstmatige zoetstoffen een enigszins voorzichtige duim omhoog. Maar deze zoetstoffen hebben een aantal nadelige effecten, die u zorgvuldig moet overwegen voordat u begint met het reguliere gebruik van deze suikervervangers.
FDA-goedgekeurde zoetstoffen
De Amerikaanse Food and Drug Administration reguleert kunstmatige zoetstoffen als voedseladditieven. Voordat ze in de Verenigde Staten op de markt kunnen worden gebracht, moet de FDA elk van deze niet-voedingszoetstoffen zorgvuldig beoordelen en goedkeuren voordat het wordt toegevoegd aan de lijst met levensmiddelenadditieven die algemeen als veilig worden erkend, de zogenaamde GRAS-lijst. Momenteel goedgekeurd voor gebruik door de FDA zijn acesulfaam-kalium, of aas-K, op de markt gebracht onder de handelsnamen Sunett, Sweet One en Swiss Sweet; aspartaam, op de markt gebracht als Nutrasweet en Equal; neotaam, gebruikt in bewerkte voedingsmiddelen; saccharine, op de markt gebracht als Sweet 'N Low en Sugar Twin; sucralose, op de markt gebracht als Splenda; en stevia, op de markt gebracht als PureVia en Truvia.
Beperkt gebruik, nasmaak
Niet alle kunstmatige zoetstoffen zijn gelijk gemaakt en dus geschikt als vervanger voor suiker in alle toepassingen. Aspartaam is bijvoorbeeld niet hittebestendig en mag niet worden gebruikt bij het koken of bakken. Terwijl aas-K, aspartaam, neotaam en sucralose als veilig worden beschouwd voor zwangere vrouwen als ze met mate worden gebruikt, zijn sacharine en stevia nog niet goedgekeurd voor gebruik door zwangere of zogende vrouwen. Aspartaam draagt een waarschuwingsetiket dat waarschuwt tegen het gebruik ervan door mensen met PKU, een relatief zeldzame metabolische aandoening waarbij het lichaam niet in staat is om het aminozuur fenylalanine op de juiste manier af te breken. Ondanks sommige reclame beweert het tegendeel, vinden veel consumenten dat suikervervangers een bittere nasmaak achterlaten, sommigen meer dan anderen.
Bewijs van gewichtstoename
Bezorgd over het feit dat de Amerikaanse obesitas-epidemie gelijktijdig plaatsvond met een toenemend gebruik van kunstmatige zoetstoffen, voerde neurobioloog Qing Yang van Yale University een evaluatie uit van de wetenschappelijke literatuur over suikervervangers en hun effect op eetlust en gewicht. In haar verslag van "Yale Journal of Biology and Medicine" van juni 2010 somt ze haar sterke bewijs op uit eerdere onderzoeken die een verband aantonen tussen iemands gebruikelijke inname van een smaak en de intensiteit van zijn voorkeur voor meer van die smaak. Met andere woorden, de zoete smaak gegeven door suikervervangers heeft de neiging om het verlangen naar meer van die zoetheid te vergroten, wat leidt tot overeten. Ze concludeert: "Het niet verzadigen van het dieet van de wereld kan de sleutel zijn tot het omkeren van de obesitasepidemie."
Kan normaal metabolisme verstoren
Gedrags neurowetenschapper Susan E. Swithers, hoogleraar psychologische wetenschappen aan de Purdue University, zegt dat regelmatige consumptie van kunstmatige zoetstoffen, met name in dranken, niet alleen tot overeten leidt maar ook het normale metabolisme lijkt te verstoren. Schrijven in het juli 2013 nummer van "Trends in Endocrinology & Metabolism," Swithers zegt dat haar beoordeling van relevante wetenschappelijke literatuur aantoont dat kunstmatig gezoete voedingsmiddelen en dranken interfereren met de geleerde reacties van een lichaam die energie en glucose homeostase reguleren. Homeostase is het vermogen van een organisme of systeem om een evenwicht te handhaven als reactie op veranderingen in de omgeving. Het metabolisme van de mens omvat letterlijk duizenden van de chemische reacties die nodig zijn om het leven te ondersteunen, inclusief de omzetting van voedingsnutriënten in energie en de verwijdering van afvalstoffen. Elke verstoring in deze vele processen kan mogelijk een vertraging in de stofwisseling veroorzaken, wat de onbedoelde consequentie zou zijn dat het nog moeilijker wordt om af te vallen.
