Een standaard glucose-oplossing bevat een bekende hoeveelheid glucose in een bekende hoeveelheid water. Wetenschappers gebruiken standaard glucoseoplossingen om de glucoseconcentratie in een onbekende oplossing te meten. Deze tests zijn nuttig bij veel onderzoeksexperimenten, maar vinden ook praktische medische toepassingen bij het testen van patiënten op diabetes.
Glucose
Glucose is een 6-koolstofsuikermolecule, het meest voorkomende koolhydraat in uw lichaam. Mensen noemen glucose vaak 'bloedsuiker' omdat het door uw bloed circuleert in een concentratie van ongeveer 65 tot 110 mg / ml. Geclassificeerd als een monosaccharide, een aldose, een hexose en een reducerende suiker, glucose vermindert chemisch andere verbindingen in oxidatie / reductie reacties door gemakkelijk elektronen af te staan. Glucose is ook bekend als dextrose of D-glucose, vanwege zijn rechtsdraaiende eigenschap, het vermogen van glucoseoplossingen om vlak gepolariseerd licht naar rechts te roteren.
Standaard oplossingen
Standaardoplossingen bevatten in het algemeen een bekende hoeveelheid stof opgelost in een bekende hoeveelheid van een andere stof. Gewoonlijk verwijst een standaard glucose-oplossing naar een 1-procent glucose-oplossing. Het bereiden van een 1-procent standaard glucose-oplossing houdt in het oplossen van 1 g glucose in 100 ml water. Glucose-standaardoplossingen worden gebruikt om kalibratiecurven te maken waarmee onbekende oplossingen worden gemeten. Deze curven helpen dan om de concentratie van de onbekende oplossing te bepalen.
Kalibratiecurven
Reacties van glucose met kaliumpermanganaat genereren kalibratiecurven. Glucose doneert gemakkelijk elektronen aan permanganaationen in een oxidatie-reductiereactie. De snelheid van deze oxidatiereductiereactie hangt af van de concentratie van glucose in oplossing. Oplossingen van permanganaat-ionen hebben een duidelijke roze-paarse kleur. Wanneer deze oplossing wordt verkleind, wordt deze kleurloos. Door de verschillende snelheden te meten waarbij verschillende bekende glucoseconcentraties de roze oplossing kleurloos maken, kunt u een grafiek of "kalibratiecurve" van de glucoseconcentratie tegen de tijd genereren.
Kalibratiecurves gebruiken
Na het genereren van een kalibratiecurve met behulp van een standaard glucose-oplossing en kaliumpermanganaat, kunt u vervolgens de glucoseconcentratie in een onbekende oplossing bepalen. Voeg hetzelfde volume van de onbekende glucose-bevattende oplossing die u van de bekende glucose-bevattende oplossing hebt toegevoegd toe aan de roze kaliumpermanganaatoplossing. Als u bijvoorbeeld 2 ml van uw 1-procent glucose-oplossing hebt gebruikt bij het maken van uw glucosekalibratiecurve, gebruikt u 2 ml van uw onbekende glucose-bevattende oplossing. Meet de snelheid waarmee de onbekende oplossing de roze permanganaatoplossing helder maakt. Vergelijk die snelheid met de snelheid van de bekende glucoseoplossingen en u kunt de glucoseconcentratie in uw onbekende oplossing bepalen. Als uw onbekende oplossing bijvoorbeeld evenveel tijd kostte om de roze oplossing helder te maken als de 1 procentoplossing, dan bevat uw onbekende oplossing 1 procent glucose. Als het half zo lang duurde, bevat het 0,5 procent glucose.
Medisch gebruik
Standaard glucoseoplossingen helpen bij het meten van de glucoseconcentratie in het bloed van patiënten waarvan wordt gedacht dat ze diabetes hebben. Bloedglucose kan worden gemeten als een persoon heeft gevast of als onderdeel van een orale glucosetolerantietest, bekend als OGTT. Deze tests meten glucosespiegels in bloedmonsters genomen van de patiënt met behulp van het principe van kalibratie tot bekende standaard glucoseoplossingen. Normale nuchtere bloedsuikerspiegel ligt tussen 70 en 90 mg / dL, terwijl glucoseconcentraties lager dan 140 mg / dL op normale OGTT-bloedglucosespiegels wijzen.
