Deflatie
De Grote Depressie, die over het algemeen wordt beschouwd als begonnen met de beurskrach in oktober 1929, veranderde de manier waarop Amerika werkte. Aan het einde van de Roaring Twenties, toen de aandelenmarkt en de economie hoog opliepen, leek de crash achteraf onvermijdelijk. Er werden meer goederen geproduceerd dan nodig was en zonder mensen om ze te kopen verdwenen banen. Het evenement was onderdeel van een spiraal die eindigde met de productie van materialen voor de Tweede Wereldoorlog. Deflatie, het tegenovergestelde van inflatie, doet zich voor wanneer de basiswaarde van geld stijgt. Wanneer er te veel goederen beschikbaar zijn, daalt de prijs, dus geld is in wezen meer waard. Tijdens de jaren 1920 was er bijvoorbeeld een dramatische uitbreiding van kantoorruimte in steden, met name New York City. Dit betekende dat kantoorruimte overal in de stad te vinden was, dus de prijzen gingen omlaag - maar niemand bezet de ruimte. Een goed voorbeeld is het Empire State Building, dat in 1930 werd opgericht en in 1931 werd geopend. De 102 verdiepingen waren grotendeels leeg in de hele depressie en het gebouw werd pas in 1950 winstgevend.
Vraag naar
Tijdens de jaren 1920 produceerden de Verenigde Staten woedend producten van auto's tot radio's die grotendeels op krediet werden gekocht. Tegen 1929 waren de markten verzadigd met dergelijke producten en begon de vraag te dalen. Vanwege de rentes op banken en de hectische uitverkoop van aandelen, werd het krediet moeilijk te krijgen, zelfs voor degenen die een nieuwe auto wilden. Toen er eenmaal een grote achterstand was in de producten die niemand kocht, kwam er weinig geld in de bedrijven die de producten maakten. Dit resulteerde in massale ontslagen van arbeiders door het hele land. Zonder inkomen - en er was geen werkloosheidsverzekering vóór de New Deal van Franklin Delano Roosevelt in de jaren dertig - begonnen mensen hun huizen te verliezen en hadden ze weinig geld om iets anders dan voedsel te kopen. De vraag naar producten en diensten verdween, wat leidde tot nog meer werkloosheid.
Werkloosheid
Omdat niemand geld had om producten te kopen, hadden de mensen die de producten bouwden geen werk meer. Ze hadden ook weinig geld om iets te kopen en de spiraal ging door. Sociale programma's werden destijds niet door de overheid beheerd, dus er waren weinig plaatsen waar je terecht kon voor andere hulp dan religieuze en andere liefdadigheidsinstellingen. Ook zij werden gespannen door de enorme aantallen mensen die kwamen opdagen voor brood en soep. De bedrijven hadden geen geld binnen, dus vouwen veel van hen. Degenen die bleven hadden weinig arbeiders. Tegen 1933 was bijna 25 procent van de beroepsbevolking werkloos.
