UTI, of urineweginfectie, is een veel voorkomende bacteriële infectie die gemakkelijk kan worden behandeld met antibiotica. De keuze van het antibioticum hangt af van de bacteriën die de infectie veroorzaken, de ernst van de symptomen, de mogelijkheid van complicaties en het vermogen van de patiënt om medicijnen via de mond in te nemen. Er zijn verschillende soorten antibiotica om een UTI te behandelen.
Penicilline
De penicilline-antibiotica omvatten ampicilline, amoxicilline en Augmentin. Penicilline-antibiotica werken door het proces dat bacteriën gebruiken te verstoren om hun celwanden te creëren. Sommige UTI-bacteriën zijn resistent geworden tegen de effecten van penicilline-antibiotica. Augmentin is een penicilline-antibioticum dat de weerstand van deze bacteriën probeert te omzeilen. Het heeft een toegevoegd bestanddeel, clavulaanzuur genaamd, dat de eiwitten die door deze bacteriën worden gebruikt, bindt en remt om resistent te worden tegen penicilline.
Sulfa Antibiotica
Het bekendste sulfa-antibioticum is Bactrim. Sulfa-antibiotica interfereren met bacteriegroei door de productie van een specifiek eiwit te remmen. Sulfa-antibiotica werden gebruikt om ongecompliceerde UTI's te behandelen totdat bacteriën er resistent tegen werden. Vanaf 2010 is het gebruik beperkt in gebieden waar de weerstand laag is.
cefalosporinen
Cefalosporine-antibiotica houden verband met penicilline en doden bacteriën op dezelfde manier - door de synthese van de celwand te remmen. Cephalosporines zijn nuttig bij de behandeling van UTI's bij patiënten met penicilline-allergie, hoewel er een klein risico is op het hebben van een allergie voor cefalosporines als u allergisch bent voor penicilline. Ook zijn intraveneuze cefalosporines, zoals ceftriaxon, nuttig bij de behandeling van gecompliceerde urineweginfecties of pyelonefritis (nierinfecties), vooral als de patiënt een ziekenhuisopname nodig heeft of geen geneesmiddelen via de mond kan verdragen.
fluoroquinolonen
Fluoroquinolon-antibiotica werden ontwikkeld als alternatieve antibiotica tegen de groeiende penicillineresistentie bij bacteriën. Ze werken door de deling van DNA op cellulair niveau te remmen en bacterieel DNA kwetsbaarder en gemakkelijker te breken te maken. Het meest voorkomende fluoroquinolon-antibioticum is ciprofloxacine. Het kan via de mond of via een IV worden ingenomen. Het is nuttig bij de behandeling van gecompliceerde UTI's of pyelonefritis. Helaas is het gebruik ervan beperkt tot volwassen patiënten, omdat er aanwijzingen zijn voor schade aan het kraakbeen van gewichtdragende gewrichten bij kinderen die dit antibioticum gebruiken.
