BMI, of body mass index, is een berekening waarbij lengte en gewicht soms door zorgverleners worden gebruikt als een indicator voor uw gezondheid. Als u nog nooit bent benaderd door een gezondheidswerker over uw BMI, kunt u zichzelf gelukkig prijzen. BMI wordt voornamelijk gebruikt om een risicofactorschatting te geven voor de ontwikkeling van chronische ziekten, namelijk type 2 diabetes, hartaandoeningen, hoge bloeddruk en bepaalde kankers. Volgens een artikel uit 2014 gepubliceerd in BioMed Central Public Health neemt het risico op chronische ziekten toe met een hogere BMI.
Lage BMI
Een lage BMI is alles onder de 18,5. Het onderzoek naar de impact van een lage BMI is niet uitgebreid, maar dat bereik wordt als ondergewicht beschouwd. Genetisch gezien, kunt u vatbaar zijn voor een lage BMI, en in dit geval kan het voor u moeilijk zijn om aan te komen. Voor oudere volwassenen kan een lage BMI wijzen op ondervoeding en verlies van vetvrije massa. Volgens een artikel uit 2010 gepubliceerd in het New England Journal of Medicine, kan het feit dat je te zwaar bent, je ook in gevaar brengen voor een hogere kans op overlijden. Onderzoek gepubliceerd in 2014 in BioMed Central Public was het eens met deze conclusie, maar voegde er ook aan toe dat een hoger sterfterisico in de ondergewichtspopulatie kan worden veroorzaakt door externe factoren, zoals roken, onvermogen om te herstellen van ziekte en depressie.
Goede BMI
Een normale of goede BMI is een meting van 18,5 tot 24,9. Als u binnen dit bereik bent, probeer dan uw gewicht en huidige niveau van fysieke activiteit te behouden. Het National Heart, Lung and Blood Institute beveelt aan om aandacht te besteden aan uw omgeving, lichaamsbewegingniveau, gedrag en gewoonten en calorie-inname om uw BMI binnen dit gezonde bereik te houden. Hoewel het geen garantie is, kan het houden van jezelf in de normale BMI-categorie ook helpen om het risico op chronische ziekten, zoals hoge bloeddruk, type 2 diabetes en hartaandoeningen te verlagen, volgens het National Heart, Lung and Blood Institute.
Hoge BMI
Het hebben van een BMI van meer dan 25 wordt beschouwd als overgewicht, terwijl een BMI van meer dan 30 als zwaarlijvig wordt beschouwd. Volgens het Eunice Kennedy Shriver National Institute of Child Health en Human Development heeft 34 procent van de Amerikaanse volwassenen overgewicht en 35 procent heeft obesitas. Naarmate de BMI boven de 25 stijgt, neemt niet alleen het risico op veelvoorkomende chronische ziekten zoals diabetes type 2, kanker en hartaandoeningen toe, maar ook de mogelijkheid van reproductieve problemen, gewrichtspijn, galstenen en ademhalingsproblemen. Gezonde levensstijl en veranderingen in het voedingspatroon kunnen helpen om een hoge BMI te verlagen, en u kunt beginnen om het risico op chronische ziekten te verminderen.
Nadelen voor BMI
BMI-ranges zijn een hulpmiddel om het risico op chronische ziekten te schatten. Maar BMI is geen directe maat voor lichaamsvetheid en is een preciezere voorspeller van gezondheid wanneer het wordt gebruikt in combinatie met een andere meting, zoals middelomtrek: minder dan 40 centimeter voor mannen en minder dan 35 centimeter voor vrouwen. Sommige mensen hebben een overmatige spierkracht en zouden worden beschouwd als te zwaar of zwaarlijvig met de huidige BMI-berekening, maar ze zijn gezond. Bovendien, als je in het normale BMI-bereik valt omdat genetica je bevalt, kun je nog steeds niet absoluut zeker zijn dat je geen risico loopt op chronische ziekte. BMI neemt ook geen leeftijd, framegrootte of geslacht op in de vergelijking.
Hoe een goede BMI te krijgen
Als u zich zorgen maakt over uw huidige BMI, kunt u het beste een arts raadplegen. Ze kunnen u in de richting van gewichtstoename, gewichtsverlies of onderhoud leiden en u op weg helpen naar gezondheid. Andere gezondheidsomstandigheden, medicijnen of persoonlijke leefstijlgewoontes kunnen een goede BMI verhinderen. Een medische professional kan middelen of een verwijzing naar een geregistreerde diëtist-voedingsdeskundige verstrekken om uw dieet en het huidige niveau van fysieke activiteit te evalueren en zo nodig suggesties voor een gezonde verandering te doen.
