Spijsvertering van lipiden, of vetten, en eiwitten stelt je lichaam in staat om deze voedingsstoffen te gebruiken om je metabole functies te ondersteunen. De vetvertering begint in je mond en de spijsvertering begint in je maag. De meest uitgebreide afbraak van deze voedingsstoffen vindt echter plaats in uw dunne darm, met hulp van uw pancreas en galblaas. Verschillende groepen chemicaliën zijn verantwoordelijk voor de vertering van lipiden en eiwitten.
Liquefactie en denaturatie
Liquefactie en eiwitdenaturatie zijn voorlopige spijsverteringsprocessen die zich in uw maag voordoen. Maag pariëtale cellen produceren en scheiden hoog geconcentreerd zoutzuur uit met een pH van ongeveer 0,8, ongeveer hetzelfde als batterijzuur. Maagzuur veroorzaakt eiwitdenaturatie, de afbraak van chemische bindingen die eiwitten bij elkaar houden. Dit proces verhoogt de verteerbaarheid van voedingseiwitten omdat het ze gevoeliger maakt voor spijsverteringsenzymen. Je maag is ook de locatie van liquefactie van voedsel, de transformatie van vast voedsel in een deeltjesbevattende vloeistof. Denk aan je maag als de voedselmenger van je lichaam, waarbij je maagvocht in geslikt voedsel mengt terwijl je het in stukjes breekt die klein genoeg zijn om in je dunne darm te komen.
proteasen
Proteasen zijn enzymen die eiwitten verteren en deze in kleinere subeenheden breken die in uw bloedbaan kunnen worden opgenomen. Je maag produceert het enzym pepsine, dat het proces van eiwitvertering na denaturatie begint. Spijsverteringsvloeistof uit uw pancreas, die in het eerste deel van uw dunne darm leegt, bevat de proteasen trypsine en chymotrypsine, die voedingseiwitten verder verteren. Peptidasen geproduceerd door de voeringcellen van uw dunne darm bereiken de uiteindelijke enzymatische afbraak van voedingseiwitten, waardoor ze klein genoeg blijven voor opname in uw bloedsomloop.
Galzuren
Je lever produceert galzuren uit cholesterol en andere chemicaliën. Deze stoffen worden in je galblaas opgeslagen totdat ze nodig zijn voor de vertering van de lipiden, wanneer ze in je dunne darm worden afgegeven. Galzuren zijn chemische reinigingsmiddelen, die grote vetdeeltjes in het dieet afbreken tot kleine druppels die klaar zijn voor enzymatische vertering. Naast zijn rol in lipidevertering, dient gal als het enige mechanisme waarmee uw lichaam zichzelf van overtollig cholesterol kan ontdoen.
Lipasen en cholesterolesterase
Lipasen zijn vetverterende enzymen. Uw maag, alvleesklier en speekselklieren in de buurt van uw tong produceren verschillende vormen van lipasen. Hoewel het proces in uw mond begint, vindt de meerderheid van de vetvertering plaats in uw dunne darm door de werking van pancreaslipase. Je alvleesklier scheidt grote hoeveelheden bicarbonaat af met lipase omdat het enzym een alkalische omgeving nodig heeft om te functioneren. Pancreaslipase werkt op triglyceriden uit het dieet, die ze in vetzuren en monoglyceriden breken voor latere absorptie. Een ander pancreasenzym dat cholesterolesterase wordt genoemd, verteert voedingsvetten die cholesterol vrijmaken voor opname in uw bloedbaan.
