Arteriële bloedgassen zijn een gebruikelijke test die wordt uitgevoerd om de zuurgraad en het gasgehalte van het bloed te meten, in de eerste plaats het zuurstof- en koolstofdioxidegehalte. Arteriële bloedgasniveaus worden typisch gedaan in pulmonologie, omdat het informatie kan geven over de longfunctie. Arteriële bloedgassen worden gemeten door een monster van slagaderlijk bloed te nemen, gewoonlijk van de radiale slagader, die toegankelijk is in de pols.
Stap 1
Kijk naar de zuur-base balans. Dit kan worden gevonden door naar de pH te kijken. Een pH van minder dan 7,35 betekent dat het bloed zuur is, terwijl een van de meer dan 7,45 aangeeft dat het bloed alkalisch is (het tegenovergestelde van zuur).
Stap 2
Kijk naar de zuurstofdruk. Dit wordt 'PO2' genoemd. Een lage PO2 (minder dan 60 mm kwik) betekent dat aanvullende zuurstof moet worden gegeven en een PO2 lager dan 26 betekent dat de patiënt bijna dood is.
Stap 3
Kijk naar kooldioxidedruk (PCO2). PCO2 is normaal gesproken tussen de 35 en 45 mm kwik. Lage PCO2 betekent dat de patiënt hyperventileert (soms om te compenseren dat het bloed zuur is), en een lage PCO2 betekent dat ze te weinig ventileren.
Stap 4
Kijk naar bicarbonaatniveaus, die worden gemeten als HCO3. Een lage HCO3 (minder dan 22 millimol per liter) kan erop duiden dat er een metabolische toestand is waardoor het bloed zuur is, terwijl een hoge HCO3 (meer dan 26) betekent dat er een probleem is met metabole alkalose.
Stap 5
Kijk naar het base-overschot, wat ook een stofwisselingsprobleem kan zijn. Als het basishoeveelheid negatief is (minder dan negatief 3 millimol per liter) dat te veel zuur in het bloed aangeeft, terwijl één die groter is dan 3 betekent dat er te weinig zuur in het bloed is.
