De menselijke pols is een nuttig en gecompliceerd gewricht. Het kan krachtige bewegingen uitvoeren, maar ook fijne ingewikkelde bewegingen. Het is wat bekend staat als een glijdende scharnier, in staat om te bewegen in verschillende vlakken.
Een polsbreuk of gebroken pols kan aanzienlijke mobiliteitsproblemen veroorzaken, genezen in een abnormale positie en uitgelijnd en het begin van artritis inleiden als het niet goed wordt behandeld. Behandelingen voor gebroken polsen kunnen net zo gevarieerd zijn als de verwondingen zelf.
spalken
Spalken zijn in principe ondersteunende beugels die de pols immobiliseren, maar verwijderbaar zijn. Ze kunnen worden gemaakt van zachte materialen zoals stof, canvas, leer of soorten schuimvulling. Andere spalken kunnen worden gemaakt van hetzelfde materiaal dat afgietsels zijn: gips of glasvezel. Spalken kunnen op unieke wijze worden gemaakt van deze materialen of kunnen beschikbaar zijn als voorgefabriceerde spalken in verschillende groottes, breedtes en lengtes.
Sommige spalken zijn gemaakt om op hun plaats te worden geschoven en vastgezet met veters of klittenband, terwijl andere mogelijk water nodig hebben om het hardingsproces van de materialen te activeren en vervolgens worden aangebracht met behulp van een aasverband of ander verpakkingsmateriaal.
Meestal worden spalken gebruikt in gevallen waarbij breuken minimaal zijn, niet worden verplaatst of als een onderhoudsapparaat in de latere stadia van de fractuurgenezing.
Gegoten
Als de breuk gecompliceerder of ernstiger is dan wat minimale spalken of wikkelen aankan, kan toepassing van een gietvorm vereist zijn.
Een cast is een immobilisatie-apparaat dat de pols, hand en onderarm volledig omgeeft. Het is meestal gemaakt van gips of glasvezel en wordt op de pols gerold over katoen of synthetische vulling.
Omdat een gietsel wordt toegepast met het gietmateriaal nat, zorgt het voor een soepele, aangepaste toepassing die zich aanpast aan de vormen en krommingen van de hand, pols en onderarm. Hoewel nat en soepel, kan het gietstuk worden gegoten om te passen en de pols in elke gewenste positie te plaatsen voor maximale immobilisatie en bescherming van de breuk. Eenmaal uitgehard verandert de vorm niet en is de positie daarom vast.
Gesloten reductie
Gesloten reductie is een procedure die wordt uitgevoerd om het gebroken bot (de gebroken botten) van de pols in te stellen in gevallen waar er een onaanvaardbare positie en uitlijning, verplaatsing of hoekvorming is die excessief is en een normale genezing en functie bedreigt.
Bone-setting wordt meestal uitgevoerd door een arts of chirurg met de patiënt onder een vorm van sedatie of anesthesie. Nadat de gewenste positie en uitlijning is hersteld, wordt deze op zijn plaats gehouden door een spalk of gietstuk te gebruiken.
Gesloten reductie met pinfixatie
Sommige polsfracturen kunnen eenvoudig worden verminderd of ingesteld, maar zijn van een aard die te onstabiel is om de positie en uitlijning te behouden met een gipsverband of spalk. In deze gevallen is enige vorm van ondersteunende interne fixatie vereist.
Een van de gemakkelijkere en meer gebruikelijke variëteiten van het behandelingstype is het gebruik van gladde roestvrijstalen pinnen die van buiten het lichaam in het bot worden geboord om de fragmenten op hun plaats te houden. De pinnen kunnen dan worden afgesneden onder de huid, of de tips blijven steken voor verwijdering in een kantooromgeving in een paar weken. Deze techniek wordt vaak gebruikt met spalken en afgietsels voor extra bescherming en immobilisatie.
Externe fixators
In gevallen waar breuken zo ernstig zijn dat er te veel fragmenten zijn om de positie redelijk te herstellen, of in gevallen waar chirurgische schending van het gebied niet in het belang van de patiënt is, is het gebruik van een externe fixator vaak de voorkeursmethode.
De externe fixator is een apparaat waarvan de componenten steriel worden gehouden totdat de pols chirurgisch is geschrobd en gedrapeerd. Twee of meer pennen met grote schroefdraad worden ingebracht in de tweede metacarpale botten van de hand, onder de wijsvinger, terwijl twee andere pinnen in de onderarm worden geplaatst, de straal genaamd, enkele centimeters voorbij de gebroken pols naar de elleboog toe.
De gehele procedure wordt uitgevoerd met speciale levende röntgenstralen, fluoroscopie genoemd, om te zorgen voor een juiste plaatsing van de hardware en uitlijning van de botfragmenten.
Met behulp van speciale klemmen wordt een carbon staaf gebruikt om de pinnen aan te sluiten en de pols te overspannen zonder het gebied aan te raken of te schenden. Na juiste en maximale reductie, of instelling van de pols, worden de klemmen vastgedraaid en houden ze de positie vast. De pin-inbrengplaatsen zijn gekleed met steriele verbanden.
plating
Sommige gebroken polsen, vaak in de jongere populatie waar maximale en vroege terugkeer naar activiteit noodzakelijk is, worden behandeld met een chirurgische procedure waarbij de pols wordt geopend, de fractuur wordt blootgelegd, deze wordt verminderd en een metalen plaat op het bot wordt aangebracht over de breuk en vastzetten met meerdere schroeven.
De plaat kan over de dorsale, achterkant van de pols of volaire zijde, met de palmzijde worden ingebracht, afhankelijk van het type breuk en het type immobilisatie dat nodig is. De plaat wordt meestal niet verwijderd na genezing en is zelden hinderlijk wanneer deze op zijn plaats wordt gelaten.
