De dood van een ouder wordt beschouwd als een van de meest pijnlijke, zo niet traumatische, ervaringen voor een kind. Wanneer de dood tijdens de adolescentie optreedt, compliceert het het natuurlijke proces van een tiener om haar identiteit in de wereld te definiëren. De spanning tussen het zoeken naar onafhankelijkheid en het vertrouwen op familieondersteuning heeft de neiging om het proces van rouw te vergroten, aldus David E. Balk's 'Adolescent Encounters with Death, rouwverwerking en coping'. In de meeste gevallen lijden tieners in rouw aan een laag zelfbeeld.
Tijdlijn
Hoe het verlies van een ouder het zelfvertrouwen van een tiener beïnvloedt, wordt pas twee jaar na de dood duidelijk, volgens J. William Worden's 'Kinderen en verdriet: wanneer een ouder sterft'. Studies tonen aan dat het verschil in zelfniveaus -kwaliteit van nabestaanden ten opzichte van niet-nabestaanden is minimaal één jaar na het overlijden van een ouder. Op de tweede verjaardag van het overlijden van een ouder neemt het verschil aanzienlijk toe. Beroofde kinderen rapporteren een veel lager niveau van zelfrespect.
Gedrag
De verlaagde zelfwaardering van nabestaanden heeft te maken met gedragsproblemen, zoals terugtrekking uit sociale activiteiten, agressie of nalatigheid en verminderde prestaties op school of op het werk. Beroofde kinderen hebben ook de neiging om te lijden aan verhoogde niveaus van angst, depressie en schuldgevoelens. Sommige adolescenten raken misschien meer verankerd in de familie op een punt in het leven wanneer ze moeten individualiseren. Anderen kunnen rebelleren of doorgaan in een volwassen rol die te vroeg en mogelijk overweldigend is. Bovendien kunnen tieners samenstellingsverliezen ervaren, zoals een gebrek aan financiële steun, verstoorde familieroutines en plannen voor de toekomst.
Mannen versus vrouwen
Het verlies van een ouderfiguur beïnvloedt het zelfrespect van tienermeisjes sterker dan hun mannelijke tegenhangers, volgens Timothy J. Strauman's "Depressie bij adolescenten: wetenschap en preventie." Onderzoek wijst uit dat vrouwelijke tieners meer emotionele verantwoordelijkheid nemen voor intieme relaties. Wanneer ze geconfronteerd worden met het verlies van een ouder, hebben ze de neiging om hun eigenwaarde op een negatieve manier te peilen. Vrouwelijke tieners hebben ook meer angst voor verlating gemeld dan mannelijke tieners.
Gewelddadige dood en veerkracht
Een studie over kinderen van wie de vader werd gedood tijdens de Yom Kippur-oorlog onthulde een interessante reactie van nabestaanden drie tot vier jaar na de dood. Terwijl sommige kinderen behoeftig of agressief werden, vertoonden anderen emotionele controle en prijzenswaardig gedrag, volgens Robert J. Haggerty's "Stress, Risk en Resilience bij kinderen en adolescenten: processen, mechanismen en interventies." Omdat deze nabestaanden nieuwe taken op zich namen en verantwoordelijkheden als gevolg van de afwezigheid van de ouder, stimuleerden ze hun zelfrespect. Deze activiteiten dwongen deze kinderen hoogstens om goed te kunnen functioneren om te kunnen overleven.
