Pijn is een belangrijke reden waarom mensen medische hulp zoeken en pijnstillers vormen in veel gevallen de basis van pijnmanagement. Met veel opties om uit te kiezen, moeten medische professionals overwegen welke pijnstillers het meest geschikt zijn voor de toestand van de patiënt. Twee belangrijke classificaties van pijnstillers zijn nonopioïden en opioïden, waarbij opioïden de sterkste zijn.
WHO-pijnladder
Oorspronkelijk ontwikkeld door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), voor de behandeling van kankerpijn, is de WHO-pijnladder aangepast voor gebruik bij allerlei pijnbeheersing. Het hulpmiddel wordt gebruikt om de sterkte van de pijnstiller aan te passen aan de ernst van de pijn. Voor milde pijn, begint het met nonopioids, met inbegrip van aspirine, acetaminophen (Tylenol) en niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen, zoals ibuprofen (Motrin, Advil) en naproxen (Naprosyn, Anaprox, Aleve). Matige tot ernstige pijn kan de toevoeging van zwakke of sterke opioïden vereisen.
Opioïde soorten
Opioïden komen van nature uit de papaver of zijn synthetisch gemaakt om opium te lijken en te werken. Opioïden verlichten pijn door het blokkeren van pijnsignalen in het gebied van de hersenen die de emoties beheersen. Omdat ze euforie kunnen veroorzaken en de potentie hebben om verslavend te worden, hebben opioïden een recept nodig. Lichamelijke afhankelijkheid treedt op wanneer het lichaam gewend raakt aan het gebruik van het medicijn en ontwenningsverschijnselen ervaart wanneer het abrupt wordt gestopt.
Zwakke opioïden
Zwakke opioïden worden gebruikt om lichte tot matige pijn te behandelen. Codeïne en tramadol (Ultram, Ultracet) zijn zwakke opioïden en ongeveer tweemaal zo krachtig als nonopioïden. Ze werken goed voor pijn in spieren en gewrichten, zoals verstuikingen en osteoartritis, evenals pijn in inwendige organen, die dof, pijnlijk en vaag kunnen aanvoelen.
Sterke opioïden
Sterke opioïden worden gebruikt voor ernstige pijn geassocieerd met trauma, grote chirurgie en kanker. Morfine - de gouden standaard van opioïden - is een van de oudste en meest veelzijdige sterke opioïden. Het kan via de mond, onder de tong, intraveneus, via injectie en zelfs rectaal worden toegediend. Intraveneuze morfine wordt vaak gebruikt om acute pijn geassocieerd met een hartaanval te behandelen. Snelwerkende orale preparaten helpen doorbraakpijn in slechts 15 minuten verlichten. Langwerkende preparaten, zoals MS Contin en Duramorph, zorgen voor blijvende verlichting van ernstige pijn door kanker en andere ernstige aandoeningen.
Synthetische sterke opioïden
Synthetische sterke opioïden omvatten hydromorfon (Dilaudid) en fentanyl (Duragesic). Hydromorfon kan oraal of door injectie worden gegeven voor snelle verlichting van acute pijn. Fentanyl wordt gedragen als een transdermale pleister voor langdurige pijnverlichting. In de afgelopen jaren is methadon (Dolophine, Methadose) vaker gebruikt voor chronisch pijnbeheer, omdat mensen in de loop van de tijd geen verhoogde doses nodig hebben, zoals vaak met andere sterke opioïden.
Gemengde Opioids
Laaggedoseerde, sterke opioïden worden vaak gecombineerd met nonopioïden, zoals paracetamol, ibuprofen of aspirine, om matige pijn te behandelen. Hydrocodon (Vicodin, Lortab, Norco) en oxycodon (Percocet, Percodan, Combunox) zijn voorbeelden van deze gemengde opioïden. Hydrocodon is de meest voorgeschreven opioïde voor kortdurende pijn in verband met letsel, gebitsproblemen en kleine chirurgische ingrepen.
