Wanneer de lange uren die je in de training doorbrengt, lonen met een laag lichaamsvet en gestemde gebeeldhouwde spieren, voel je je redelijk goed over jezelf. Dat wil zeggen, totdat u uw body mass index of BMI beoordeelt. Voor atleten en fitnessliefhebbers kan BMI je categoriseren als te zwaar of zwaarlijvig, ook al ben je in een betere conditie en heb je minder lichaamsvet dan je niet-sportieve vrienden.
Waarom BMI?
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention, of CDC, is BMI een maat voor het gewicht aangepast voor de lengte, berekend door uw gewicht in kilogram te delen met uw lengte in vierkante meters. BMI meet overtollig gewicht in plaats van overtollig vet en biedt een eenvoudige, niet-invasieve en goedkope manier om personen in gewichtscategorieën te classificeren. De CDC erkent dat BMI uw lichaamsvet niet berekent en niet moet worden gebruikt als een diagnostisch hulpmiddel om de gezondheid te beoordelen, maar eerder als een indicator van potentiële gezondheidsproblemen. Nieuwsgierig? Bekijk nu de BMI-calculator.
Massale waarde
Als je atletisch bent, zul je waarschijnlijk meer gespierd zijn en een hogere botmineraaldichtheid hebben dan een sedentaire of niet-atletische persoon, en dat komt neer op extra kilo's. Wanneer u uw gewicht in de BMI-vergelijking steekt, krijgt u mogelijk een waarde van meer dan 25 procent, waardoor u in de categorie met overgewicht komt te staan, of misschien wel meer dan 30 procent, waardoor u als zwaarlijvig wordt geclassificeerd. De CDC geeft toe dat sommige atletische individuen een hoge BMI hebben maar een laag percentage lichaamsvet.
onrechte
Kinesiologie professor Sue Beckham, PhD van de Universiteit van Texas in Arlington, beweert dat BMI niet nuttig is bij het beoordelen van atletische spier individuen en is geen goede indicator van veranderingen in de lichaamssamenstelling. Een studie uit 2007 van mannelijke en vrouwelijke topsporters gepubliceerd in "Medicine and Science in Sports and Medicine" concludeerde dat BMI sporters met normaal lichaamsvet ten onrechte als overgewicht classificeert en dat aparte normen moeten worden vastgesteld voor atletische populaties.
BMI versus FFM
Uw vetvrije massa, of FFM, omvat uw spieren, botten, bindweefsel en andere niet-vette componenten van uw lichaamsmassa. Volgens bewegingswetenschapper Len Kravitz, PhD van de Universiteit van New Mexico, hebben we allemaal een bepaalde hoeveelheid vet nodig om een goede gezondheid te behouden, en vrouwen hebben meer nodig dan mannen. Wanneer u uw FFM aftrekt van uw totale lichaamsmassa, krijgt u uw vetmassa. Lichaamssamenstelling is een meting die uw vetmassa vergelijkt met uw totale lichaamsmassa, uitgedrukt als percentage lichaamsvet.
Beter dan BMI
Lichaamssamenstelling geeft een atletisch individu een beter profiel dan de BMI van de gezondheidstoestand in verhouding tot het gewicht, omdat je het vet meet en niet alleen het gewicht. De "gouden standaard" voor het beoordelen van de lichaamssamenstelling is onderwaterweeging, wat duur en onhandig kan zijn. Minder dure en gemakkelijkere methoden zijn huidplooimetingen en bio-elektrische impedantie met behulp van een handheld-apparaat. Van de twee bieden huidplooien een meer accurate beoordeling voor atleten, volgens Kravitz, omdat bio-elektrische impedantie de neiging heeft om het percentage lichaamsvet te overschatten bij zeer slanke individuen. Een gekwalificeerde fitnessprofessional kan een beoordeling van de huidplooi voor u doen. Wenselijke atletische reeksen van lichaamsvet zijn 5 tot 13 procent voor mannen, en 12 tot 22 procent voor vrouwen. Optimale fitnesswaarden zijn 12 tot 18 procent voor mannen en 16 tot 25 procent voor vrouwen.
