Leukocyten, of witte bloedcellen, zijn van vitaal belang voor het vermogen van het lichaam om infecties te bestrijden en genezing te bevorderen. Er zijn vijf soorten leukocyten, elk met verschillende morfologieën en functies. Volgens Gary Thibodeau, PhD en Kevin Patton, PhD, auteurs van "The Human Body in Health and Disease", kunnen abnormale leukocyteniveaus wijzen op ernstige gezondheidsproblemen.
Granulair versus niet-granulair cytoplasma
De vijf soorten leukocyten zijn verdeeld in twee categorieën: granulocyten en nongranulocyten. Neutrofielen, eosinofielen en basofielen zijn granulocyten. Deze bevatten zichtbare korrels in hun cytoplasma wanneer ze worden gekleurd en onder een microscoop worden waargenomen. Nongranulocyten omvatten lymfocyten en monocyten. Deze leukocyten vertonen geen granules in hun cytoplasma.
Enkelvoudige of meerlobbige kernen
Thibodeau en Patton leggen uit dat granulocyten meerlobbige kernen hebben. De configuratie van deze lobben varieert met het type granulocyt. Neutrofielen worden beschreven met tot drie of meer lobben. Eosinofielen en basofielen hebben typisch twee lobben voor elke kern. Agranulocyten zijn enkellobbig. Lymfocyten hebben typisch een enkele grote, ronde kern. Monocytkernen zijn enkellobbig en hebben de vorm van een nier.
Fagocytose versus productie van antilichamen
Fagocytose en antilichaamproductie zijn twee methoden waarmee leukocyten het immuunsysteem helpen bij het bestrijden van infectieuze agentia en andere vreemde lichamen. Fagocytose is een proces waarbij een leukocyt micro-organismen, irriterende stoffen of kankercellen die het lichaam bedreigen overspoelt en verteert. Neutrofielen zijn bijzonder bedreven in de fagocytose van kleine micro-organismen. Thibodeau en Patton verklaren dat eosinofielen grotere indringers aanvallen en verteren, zoals parasitaire wormen en protozoa. Monocyten gebruiken fagocytose om cellulair afval en kankercellen in te nemen.
De productie van antilichamen is een andere functie van leukocyten. Dit proces is van vitaal belang bij het aanpakken van de dreiging van herhaalde infecties. Antilichamen worden geproduceerd door lymfocyten als reactie op de aanwezigheid van een vreemde indringer, bekend als een antigeen. Daaropvolgende blootstelling aan het antigeen zal de afgifte van antilichamen die aan het antigeen binden, tot gevolg hebben, het doden of het kwetsbaar maken voor fagocytose.
Lymfus versus Myeloïde Differentiatie
Alle bloedcellen zijn afkomstig van stamcellen die bekend staan als hemocytoblasten. Voorbij deze eerste fase kan de hemocytoblast differentiëren tot een granulocyt of een nongranulocyt, afhankelijk van of het afkomstig is van lymfoïde of myeloïde weefsels, verklaart Cheryl Davis, PhD, van het Biology and Biotechnology Centre aan de Western Kentucky University. Witte bloedcellen die zich vormen in de lymfeklieren differentiëren van stamcellen in ofwel lymfocyten of monocyten. Degenen die zich vormen in het beenmerg of myeloïde weefsel, worden neutrofielen, eosinofielen of basofielen.
